តពីភាគមុនមីជីបានច្រៀងធ្វើឲ្យពួកគេស្ដាប់មិនចូលត្រចៀកតែម្ដង
មីនជី:ខ្ញុំឲ្យអក្សរ(ផ)ទៅជុងហ្គុក
ជុងហ្គុក:អូខេ....(ផ្លូវមួយដែលបងចង់រួមដំណើរនឹងអូនអាចនឹងមានឱបសគ្គមានយំសើចយ៉ាងណាក៏មិនលេងថ្លៃតួនាទីបងគឺមើលថែស្រស់ចរណៃសាងសេចក្ដីសុខគ្រប់យ៉ាងនឹងមើល្លៃឲ្យដូចកែវនេត្រា)
គេបានច្រៀងបណ្ដើរមើលទៅថេទាំងកែវភ្នែកស្រទន់មានមន្តស្នេហ៌ខ្លៃងដែលធ្វើឲ្យថេយើងអៀនជាខ្លាំងហើយចំណែកឯប្អូនៗវិញមានតែការសប្បាយចិត្តជំនួសដែលឃើញបងៗស្រលាញ់គ្នាបែបនេះ
ថេហ្យុង:បងកុំពិនអត់ដឹងថាគេអៀនទេហេ៎
ជុងហ្គុក:គឺមកពីបងចង់ឃើញស្នាមញញឹមរបស់អូន
ហេរីន:ស្វីតពេកហើយ
ហាននី:មែននេងស្វីតណាស៎
យូជីន:តោះលេងហ្គេមផ្សេងវិញហីគឺលរងបង្វិលដបបើក្បាលដបបង្វិលប៉ះអ្នកណាគឺត្រូវសារភាពរឿងពិតមួយ
ហេរីន:អឺតោះ
វ៉ុនយ៉ុង:ចឹងបង្វិលហើយ(ការបង្វិលក៏បានប៉ះដានីពួកគេក៏ឲ្យដានីឆ្លើយរឿងពិតមួយ)
យូជីន:សារភាពរឿងមួយមកដានី
ដានី:គឺការខ្ញុំនៅអាយុ17ឆ្នាំគឺខ្ញុំបានមនុស្សចំនួន8ដោយសារពួកគេហៅខ្ញុំថានាងកូនអ្នកស្រែ
ហេរីន:ហាស៎8នាក់អីក៏សាហាវម្លេះវើយ
ដានី:នាងគង់មានថ្ងៃត្រូវដែលទេបើនៅតែឡប់ទៀត
ការបង្វិលដបក៏បានបន្តរហូតដល់ជុងហ្គុកគេក៏បានឆ្លើយថាគេបានស្រលាញ់ថេតាំងពីជួបដំបូងមកម្លេះការបង្វិលបានបង្វិលមកដល់ហេរីន
ហេរីន:គឺខ្ញុំបានស្រលាញ់មនុស្សតែខ្ញុំអត់ទាន់សារភាពទេចាំមើល5ថ្ងៃទៀតសិន
យូជីន:ឯងស្លាញ់ណាគេ
មីនជី:ស្លាញ់យើងមែន
ហេរីន:ឡប់ដូចហាននីនិយាយមែនឯងនេះ
មីនជី:អាវវវវ
វ៉ុនយ៉ុង:តោះលេងត៎(ការបង្វិលដបក៏ឈប់ចំយូជីន)
យូជីន:គឺកាលខ្ញុំនៅរៀនវិទ្យាល័យគឺខ្ញុំត្រូវបានគេប៊ូលីខ្ញុំតែវាជាសំណាងដែលបានមីនជីចូលទៅជួយខ្ញុំពីពួកដែលប៊ូលីខ្ញុំទើបបានជាពួលខ្ញុំបានគ្នាជាមិត្តហ៎(ឃើញមីនជីឆ្គួតៗមែនតែចិត្តល្អណាស៎)
YOU ARE READING
ចម្ការពោតចម្ការស្នេហ៌
Roman d'amourនេះជាប្រភេទសាច់រឿងបែបកំប្លែងដែលឈ្លោះតោសសម្ដីគ្នាវាមិនមែនជាប្រភេទសាច់រឿងបែបរោលរាលទេ