Başka bir kitap yazarken birde bu kitaba başlamam sanırım biraz absürt kaçtı ama bu bölümleri önceden yazdığımdan dolayı daha fazla bekletmek istemedim. 💓💓
Bu kitap bu aralar hep karşımıza çıkan türlerden olan bir kurgu ama olsun bende elimden geldiğince yazdım. Bu kitapta ilerleyen bölümlerde çok daha fazla texting görebilirsiniz bilginiz olsunn
Yazım yanlışları vs görürseniz görmezden gelinn 😁😁
Okuyup oy verirseniz çok sevinirim 🥹💗
______
Beren: Kaya abi bir şey sorabilir miyim? 22:34
Kaya: kızım bana bu saatlerde yazmasana sabahları yaz.
Beren: Ama çok önemlii
Kaya: müsait değilim sonra sorarsın.
Beren: şu konuşmayı yapıcağımıza sorsaydım çoktan bitmişti zaten.
Beren; Neyse iyi geceler. Görüldü
___
Beren: şimdi müsait misin? 05:03
Beren: Ya uyuyorsundur belki kusura bakma ama dersim için :))
Kaya: ya kızım sabah sabah noluyor?
Beren: heh kaya abi bana dersimde yardımcı olur musun? Mimarlık dersi için maket yapmam gerekiyor ve eğer bu dersten kalırsam sınıfta kalıcam :(
Kaya: okumasaydın bu bölümü.
Beren: ama sende bir mimarsın.
Kaya: tek başına yap yardım etmem.
Beren: ya lütfen sürekli bir şeyleri eksik yapıyorum. Görüldü.
Beren: çok sağol ya!
____
"İşe yaramadı işte Buse! Dersime yardım etmek bile istemiyor. Anlamıyorum ki neyim eksik?" Diye telefonda arkadaşıma dert yanıyordum.
"Adamın işi gücü var demek ki o yüzden yardım etmiyor. Senin gibi öğrenci değil ki iş adamı." Dedi Buse haklıydı. Düşününce mantıklı geliyordu.
"Neyse ya kahvaltıya gidicem sonra konuşuruz." Dedim ve telefonu kapattım. Dolabımı açıp kıyafet bakmaya başladım kahvaltıdan sonra başka bir bölümden arkadaşımla ödev için buluşacaktık. En son güzel bie kombinde karar kılmıştım.
Güzel olmuştu. Saçlarıma şekil verdiğimde aynadaki yansımama baktım. Güzeldim hemde oldukça. Ama farketmiyordu işte beni. Hiçbir zamanda farketmeyecekti.
Üniversiteye bile geçmiştim ama hâlâ göz ucuyla bile bana bakmamıştı. Onunla benim aramda samimiyet bile yoktu ki. Lise sonlarıma doğru benimle arasına mesafe koymuştu. Bunun sebebi yanlış anlaşılma olursa diyeydi büyük ihtimalle.
Odamdan çıkıp salona girdiğimde onu gördüm. Gözleri biraz kırmızıydı sanki. Gece uyumadığı çok belliydi. Kafasını kaldırdığında göz göze geldik ve hiçbir şey belli etmeden "Günaydın!" Dedim.
Herkes hep bi ağızdan günaydın derken masaya oturdum. Kaya'nın gelmesi beni şaşırtmamıştı çünkü hemen hemen her gün beraberdik çünkü hem karşılıklı evlerde oturuyorduk hemde abimin en yakın arkadaşıydı.
Ona sadece gülümsedim. Masaya geçip oturduğumda abim gelip saçlarımı karıştırdı.
"Ya abi! Bozmasana saçımı!" Diye mızmızlandım. Abim bana dil çıkardığında bende ona dilimi çıkardım.
"Halledebildin mi ödevini Beren?" Diye sordu kaya. Halledememiştim ama halledicektim. Kaan bana yardım edecekti.
"Sayılır. Bir arkadaşım yardım edecek." Dedim gözlerine bakarak.
"Kızım seninde hiç ödevini bitmiyor." Dedi annem. Vallahi haklıydı bu bölüm o kadar zordu ki bazen okuma hevesim bile kaçıyordu.
"Kimmiş o arkadaş?" Diye soru yöneltti abim. Aayy herkes bi taraftan bir şey söylüyordu.
"Kaan diye bir arkadaşım var o edebiyat bölümünde gerçi ama ablası mimarlıktan mezun yardımcı olucaklar." Dedim ve tabağımdaki domatesi ağızıma attım.
"Kızım Kaya abin zaten mimar o yardım etsin sana." Dedi annem. Doğru ben nasıl akıl edemedim bunu ya (!)
"Sordum ona edemem dedi." Dedim yüzümü asarak. İsteseydi ederdi ama istemiyordu işte hem beni hem ödevime yardım etmeyi.
"İstersen gel bugün ofisime yaparız bir şeyler." Dedi kaya. OHA! Gel dedi. Heyecanımı ele vermemek için şekilden şekile girmiştim resmen.
"Aslında kaan'a gidecektim kahvaltıdan sonrada ama olur gelirim." Dedim sırıtarak. Kafasını sallamakla yetindi. Ben ise kahvaltı boyunca ona kaçamak bakışlar attım.
Yüzü o kadar kusursuzdu ki.. Bir bakanın bir daha bakası geliyordu. Başkası niye bakıyor ki Kaya'ya?! Düşüncesi bile korkunç kızım. Şu an içimden kendi kendime kavga ediyordum ve bu hiç sağlıklı değildi. Kaya aklımı bulandırıyordu hep.
Ayağa kalktığında bende kalkmıştım. Anlam veremez ifadeyle bana baktı. Ödev yapmaya gideceğiz işte ne öyle bakıyon?
"Sabah yoğun oluyor biraz ben seni aradığımda gelirsin." Dedi kaya. Direkt yüzüm asıldı. Annem ve abim onu yolcu ederken ben odama çıktım.
Kaan'a gelemeceğimi mesajla bildirdim ve sosyal medyada Kaya'nın sayfasına girdim. Kalp emojisiyle bir öne çıkaranı vardı! Dün yoktu bakmıştım. Ama bugün vardı! Direkt tıkladığımda gözlerimin dolması bir oldu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu fotoğrafı dün akşam atmıştı. Ben ona yazdığımda müsait değilim demişti. Bu kızlaydı! Bana müsait değildi ama ona müsaitti.
Göz yaşlarımı elimin tersiyle sildiğimde bu kız kimdi neyin necisiydi çoktan araştırmaya başlamıştım.
