සඳවත,
ඔබෙන් ඈ දකිමි,
ආලයෙන් උමතු නොවීමි,
තරු මැද ඔබ ම'හට දුර බව දනිමි,
සිත සවි කලෙමි ආලයෙන් උමතු නොවීමි,
වෙනදා මෙන් ඔබ රූ සැම තැන නොදකිමි,
අහෝ සඳවත පිරිපුන් ඔබ මා පෙලයි,
ඇය සිහිවේ,
වෙන්වී දෙවසක් වීමට දෙසතියකි,
පුදුමෙකි එදා මෙන් පොහොයකි,
සදවත ඔබ මා පෙලයි ඔබවන් ඈ සිහිවෙයි,
මා උමතු නැත. යලිත් සිත දැඩි කලෙමි.
එහෙත් දෙවසක් ඔබ,
අහසින් බැස නොගියේ මන්දැයි නොදනිමි.
මා උමතු නැත~
~ DBR
