Bts Oneshots (Horror)

Blind - Jungkook

Σήμερα είναι Σάββατο και όπως κάθε άλλη μέρα δουλεύω. Αλλά και παράλληλα περνάω πολύ χρόνο με τον Jungkook. Ο Jungkook είναι το αγόρι μου. Τα έχουμε εδώ και 5 χρόνια. Είμαστε και οι δύο περίπου στην ίδια ηλικία. Εκείνος 25 και εγώ 21. Γνωριστήκαμε για πρώτη φορά στο σχολείο αλλά τα φτιάξαμε αρκετά χρόνια πιο μετά. Ο Jungkook ήταν πάντα ένα ελευθερο πνευμα ας το πούμε αλλά και πολύ σταθερός στις σχέσεις του.

Ξυπνάω και βλέπω πως είναι 10:10 η ώρα. Γύρισα πλευρό. Μετά από λίγο τελικά σηκώνομαι και βάζω το χέρι μου ανάμεσα στα ανακατεμένα μαλλιά από τον υπνο, του Jungkook.

-"Αγάπη μου,ξυπνα". Λέω και του χαϊδεύω το κεφάλι.
-"Μμμμ"
-"Έλα τώρα Jungkook, ξυπνα. Πρέπει να πάρεις τις σταγόνες σου"

Του πήρα το χέρι και εκείνος σηκώθηκε. Του έδωσα το μπαστούνι του και τον καθοδήγησα μέχρι την κουζίνα.

Σε αυτό το σημείο να σας πω, πως ο Jungkook έχει χάσει την όραση του από ένα ατύχημα. Όποτε, όπως καταλαβαίνετε ως τυφλός, πολλές από τις ανάγκες του - όχι απαραίτητα - βασίζονται στην βοήθεια μου. Έκατσε στην καρέκλα και εγώ πήρα το μικρό μπουκαλάκι με τις σταγόνες του και το τοποθέτησα πάνω στο τραπέζι.

-"Γυρε λίγο το κεφάλι σου πίσω".

Του είπα γερνοντας του το κεφάλι με το δάχτυλο μου κάτω από το πηγούνι του. Εφόσον, πλεον είχε την κατάλληλη κλίση πίεσα με τα δάχτυλα μου το μικρό πλαστικό μπουκαλάκι. Ο Jungkook ανοιγοκλεισε γρήγορα τα μάτια του αφού έπεσαν πρώτα οι απαιτούμενες σταγόνες. Του σκουπισα λίγο το πρόσωπο και του άφησα το πηγούνι.

-"Πως αισθάνεσαι?, Του φιλησα το μέτωπο".
-"Κάπως καλύτερα"

Ύστερα, μας έφτιαξα αυγά με μπέικον και λουκάνικο, συνοδευόμενα από δύο φριγανιστές φέτες του τοστ και χυμό προτοκαλιού. Είπαμε να φαμε ένα English breakfast (μιας και είμαστε πολύ κλασατοι για ένα απλό τοστ. Δηλαδή εμείς και η βασίλισσα Ελισάβετ να πουμε). Φυσικά ο Jungkook το καταβροχθισε λες και δεν υπήρχε αυριο, λες και δεν τον ταΐζουνε σπίτι.

-"Καλά μπρο μου ηρέμησε. Θα σου κάτσει στο λαιμό"

-"Μην ανησυχείς καλά είμαι"

Μετά από τρεις μπουκιές άρχισε να βήχει. Πήγα και του χτυπησα λίγο την πλάτη ώσπου σταμάτησε.

-"Δεν θα σου πω ότι στο είπα αλλά στο είπα".

-"Ναι αυτό φταίει, όχι ότι με γκαντέμιασες".

-"Τι σε γκαντεμιασα μωρε, εγώ φταίω που τα πήγαινες αμάσητα".

-"Ναι ναι ναι. Αφού πεινάω".

-"Νταξει, κι άλλοι πεινάμε αλλά δεν κάνουμε έτσι. Λίγο αυτοσυγκράτηση"

-"Ασε μας μωρε, που μας έμαθες και την αυτοσυγκράτηση"

-"Να σου πω, να μου λες και ευχαριστώ. Άντε να πουμε. Κάθομαι και σου μαγειρευω σαν την χαζή για να πνιγείς".

-"Δεν πνιγηκα"

-"Στο τσακ ήσουν. Να δω τι θα κάνεις αμα φυγω"

-"Την ζωή μου καλύτερη"

-"Τώρα αμα σε λουσω με τον χυμό θα φταίω?"

-"Μάλλον οχι"

-"Έτσι μπράβο. Λίγη τάξη να μπει σε αυτό το νοικοκυριό"

Γελαει.

-"Καλά... Καλά. Καλά Jungkook, θα το θυμάμαι αυτό"

-"Να το θυμάσαι". Λέει και χασκογελαει σαν χαζό. "Να σου πω τώρα". Λέει παίρνοντας ένα πιο σοβαρό ύφος. "Έχουμε κανένα νέο από τον γιατρό?"

-"Δυστυχώς όχι. Δεν μου έχει πει τίποτα παραπάνω, τουλάχιστον μέχρι χθες"

-"Λες να τον πάρουμε κανένα τηλέφωνο?"

-"Μπα δεν νομίζω, δεν θα το σηκώσει έτσι και αλλιώς. Είναι λίγο... αργός με τα τηλεφωνήματα. Τουλάχιστον, έχουμε τελειώσει με τις θεραπείες σου"

-"Πραγματικά"

-"Νιώθεις καλά?"

-"Ναι, μόνο που...". Κάνει μια παυση και ξεφυσάει. "Ακόμα δεν μπορώ να δω"

-"Ναι? Πόσα δάχτυλα είναι αυτά?"
Τα σήκωσα.

-"Δυο?"

-"Λάθος...τέσσερα. Αλλά θα τα έβλεπες άμα δεν κοίταζες όλες αυτές!"

-------------
Χελοοο, ανοδερ στορυ. Ελπίζω να σας αρέσει so far. Γράψτε ποιος θέλετε να είναι ο πρωταγωνιστής/ές στις επόμενες ιστορίες. ❤