Through the dark

Hoofdstuk 1

'Beste Lua, wakker worden,' klinkt er een stem naast mijn rechter oor. Geschrokken open ik mijn ogen en draai mijn hoofd met een ruk naar rechts toe. Mijn kamergenoot, Jessie, staat naast mijn bed.
'Moest dat nou?', vraag ik boos aan haar.
'Ik deed niets anders dan alleen maar zeggen dat je wakker moest worden. Niet meteen zo boos hoor, Lua,' zegt ze meteen verontwaardigd en houdt geschrokken haar handen voor zich uit, waarmee ze me vervolgens gebaard om rustig te worden.
Mijn boze gezicht betrekt en veranderd naar schuldig gezicht. 'Sorry, Jess,' verontschuldig ik me meteen.
'Het is al goed. Je moet trouwens op schieten. Er komen over een kwartier al mensen,' zegt ze vervolgens tegen me.
Ik zucht. 'Ze zullen mij toch nooit kiezen. Ik ben een hoopje ellende en loop alles en iedereen alleen maar in de weg,' zeg ik vervolgens en laat me terug op het bed vallen. Ik sluit mijn ogen en voel de tranen al over mijn wangen rollen.
'Wat, doe niet zo achterlijk meid! Je bent hartstikke leuk en spontaan. Laat staan dat je niet eens in de weg loopt. Jij bent gewoon jezelf,' zegt ze en slaat deken vanmij af. 'Kom op, je bed uit. Anders trek ik je hoogst persoonlijk het bed uit.'
Ik reageer niet en houdt mijn ogen stijf sixht geknepen.
Jessie zucht wanhopig en ik hoor haar luidt genoeg mompelen dat ik een lastig persoon ben.
'A ha! Zie je, je zegt het nu zelf ook!' zeg ik luid tegen haar en mijn ogen gaan abrupt open.
'Lua, Jessie! Komen nu. Ik heb jullie al tien geroepen dat we gaan eten,' klinkt plots de stem van de weeshuisdirecteur, terwijl ze in de deuropning staat met haar armen over elkaar heen. Haar gezicht staat op onweer.
We slikken allebei meoilijk. 'Sorry, we komen er zo snel mogelijk aan,' zeggen we beide.
'En dat is jullie geraden. Denk er om, niet langer drie minuten boven zijn. Anders vliegen jullie vanavond,' zegt ze en zonder verdere details draait ze zich om en verlaat onze kamer.
'Oef, laten we dan gauw tempo maken,' zeg ik en spring zowat mijn bed uit.
'Het is je geraden, jonge dame,' zegt Jessie en probeert de weeshuisdirecteur na te doen, alleen is het een slechte imitatie en schiet ik meteen in de lach.