" කවුද පින්බතාට ගමට එන පාර කිව්වෙ....."
" බලපන් කො මුන....පින්බතා....."
" කො අද උබව රකින්න ගුණයා නැද්ද...."
" ගුණෙ ගෙ රෙද්ද අස්සෙනෙ ඉන්නෙ....හු...හු...."
" සෙරොන් අපි යන්...."
" කොයි යන්නද...."
" අපිට මෙවා වැඩක් නැ සෙරොන් යන් කො එන්න කො....."
කල්ලි හැගිච්ච ලමයි එක එක්කෙනා හිනා වෙවි ඇස් රතු වෙන විහිලු කරද්දි ඇත්තමයි අයෙ පන්සලට දුවන්න හිතුනා......අම්මා ගෙ මල් මල් චිත්ත රෙද්ද බදාගෙන අඩන්න හිතුනා.....තෙරෙන වයසෙ ඉදන් අහන අපවාද අපහස වැඩි උනා මිසක්කා අඩු උනෙ නැ.....ලොකු අය දිහා බලාන් හැදුලු එයලාගෙ ලමයිත් දකින දකින තැන අපහස කරන්න පිලිකුල් බැල්මක් දෙන්න අමතක කරේ නැ......සෙරොන් ඉදියෙ කෙන්තියෙන්.....මට බය හිතුනා රන්ඩු වලට පැටලිලා තුවාල කර ගත්තොත් අම්මා කිව්වා නෙ තුවාල කර ගන්නෙ නැතුව එන්න කියලා......සෙරොන් ගෙ අතින් ඇදන් යමු කියලා එන්න හැදුවාත් සෙරොන් නෙවෙයි අඩියක්වත් හෙල වුනේ එයා කරෙම හිනා වෙන ලමයි දිහා බලාන් දත් මිට කාපු එක.....
" ශේෂාද් උපේධව රත්නායක....එච්චර ලස්සන නමක් තියෙද්දි ඇයි කැත නම් කියන්නෙ....ඔවා බැඩ් වර්ඩ්ස්....පෙරන්ස්ලා කියලා දිලා නැද්ද ඔයලාට......"
" කවුද තමුසෙ....අලුත් මුනක්...."
" තමුසෙ තමුසෙ කියන්නෙ මට නමක් තියෙනවා....සෙරොන්!!...."
" පින්බතාට තවත් පින්බතෙක් එකතු වෙලා....හ්හ්හ්......"
" අපි යන් කො සෙරොන්.....අනෙ යන් කො....."
" ඔයා එයලට බයද ශේෂ්......මගෙ අප්පච්චි කියනවා අපි ඇත්ත කියන්නයි බිම ඉද ගන්නයි බය වෙන්න ඔනෙ නැලු....."
" ආහ් !...."
ඇත්ත කියන්නයි බිම ඉද ගන්නයි බය වෙන්න ඔනෙ නැ කියලා සෙරොන් කියද්දි.....හයියෙන් දෙයක් ඇවිත් මගෙ ඔලුවෙ වැදුනා....කටින් කෙදිරිල්ලක් පිට වෙද්දි මං ඔලුවත් අල්ලන් බිම බැලුවා.....ලෙදර් බොලයක්......සහන් උඩ දදා ඉදපු ලෙදර් බොලෙ මගෙ ඔලුවෙ වදින්න ගහලා අනිත් කොල්ලො එක්ක හයියෙන් හිනා උනා.....බොලේ වැදුන සැරට මගෙ ඇස් වලින් කදුලු පනිද්දි බොලේ වැදුනු තැන රතු වෙලා ඇති කියලා මට හිතෙද්දිම මගෙ අත එහට කරලා නලල බලපු සෙරොන් නලල රතු වෙලා කිව්වා.....
YOU ARE READING
ශාශ්වත ʸⁱᶻʰᵃⁿ (Ongoing)
Romanceඇස් වලින් මුමුනන්න දන්නෙ ගෑනු විතරක් කිවට උබගෙ තරම් කතා කරන ඇස් දෙකක් මට හම්බෙලාම නැ.... හම්බෙන එක්කුත් නැති වෙයිද මම දන්නෙ නැ..
