Shit.
Nagising ako na nakagapos ang mga kamay at paa, naka tape rin ang aking bibig hindi ‘ko alam kung bakit. Mariin ‘kong inalala ang nangyari bago ako mawalan ng malay ngunit wala talagang lumalabas sa memorya ‘ko ayaw makisama tangina.
I tried to find my phone pero wala, hindi ‘ko mahanap kung nasaan ang cellphone ‘ko. Nasa bag ‘ko ‘yon pagkakaalam ‘ko wala rito ang gamit ‘ko. Bakit? Inikot ‘ko ang paningin at doon ‘ko lang napagtanto na nasa isang kwarto ako may mga sulat ang pader madumi rito, amoy hindi mawari. Nasaan ba ako?
Triny ‘ko tanggalin ang tape na nasa aking bibig gamit ang aking braso at dila upang dahan dahan ‘yon mawalan ng dikit. Nag tagumpay ako roon, agad akong sumigaw na hindi ‘ko na lang pala rapat ginawa.
“Tulong! May tao ba diyan? Tulungan niyo ako, ayoko na rito.” sigaw ‘ko ngunit tila walang nakadinig, walang sumagot.
At sa pangalawang sigaw ‘ko roon lang bumukas ang pinto kung saan may pumasok na lalaki, sakto lang ang height niya, kulot ang buhok niya hindi ‘ko na makita ang iba rahil na rin siguro sa suot niya. Tanging buhok niya lang ang nakikita at ang mata niyang kulay itim.
“Tumigil ka kakasigaw, walang makakadinig sa iyo rito” saad niya saakin, “Sino ka? Bakit andito ako?” sagot ‘ko rito pero tinignan niya lang ako at nanatiling tahimik.
“Tangina, sino kaba? Anong kailangan mo saakin at dinala mo ako rito?” sa tanong ‘ko na ‘yon, doon lang ako nakakuha rin ng sagot mula sakaniya. “hindi ako ang may kailangan sa iyo, ang amo ‘ko ang may kailangan sa iyo napag utusan lang ako, pasensya pero kailangan ‘ko ito gawin” atsaka niya ako hinila patayo at may kung anong tinurok saakin na siyang nagpahina ng lakas ‘ko at unti unting bumigat ang talukap ng mga mata ‘ko.
Putok ng baril!
Corvia gumising ka, hindi pwedeng maging mahina.
Via bilisan mo ang takbo, hindi ka nila tatantanan bilisan mo.
Via makukulong ka rito kung hindi ka gigising.
Hindi via, tumakbo ka tumakbo ka ng tumakbo huwag mo siyang pakinggan.
Hindi, mali via ako ang pakinggan mo gumising ka bilisan mo.
Ano ba odessa tigilan mo na si via, isang pagkakamali na magising siya at maalala ang nakaraan niya.
Nagkakamali ka leora, kailangan niya gumising at malaman ang mga nakaraan.
Hindi.. alam ‘kong masasaktan lamang siya.
Leora tanggapin mo na masasaktan siya, hindi ba't ikaw nadin ang nag sabi na ayon ang ikabubuti niya?
Mali lahat ng ‘yon, nag bago ang isip ‘ko odessa.
Tama na leora, si via ang nahihirapan, corvia gumising kana.
Hindi, kailangan niya pa puntahan ang kan-
Hindi na natuloy ang sasabihin ng isang babae sa aking panaginip ng magising ako. Puno ako ng pawis habol hininga ako, hindi ‘ko alam kung bakit. Sino ang mga babae sa panaginip ‘ko ano ang mga sinasabi nila?
YOU ARE READING
Breeze of a wind. (Orga #1)
Novela JuvenilI'm surely dragged you all in hell, I'll make sure that you all kneeled down to me. Pahihirapan 'ko kayo hanggang s maging satisfy ako at nakikitang nahihirapan, take and taste my fvcking revenge.