Dangerous Love [ COMPLETED ]

Chapter 35

Bumangon ako mula sa pagkakahiga nang may makita akong papel na nakasingit sa gilid ng cabinet. Habang tinitingnan ko ang mga ito, napansin ko na ito ay mga dokumento. Kaya agad kong kinuha at nakita ko ang isang Birth Certificate.

"Wait... what is this?"

Nang buksan ko ang certificate, nabasa ko ang pangalan ko sa harap nito.

"Ashiana Messeah Malva-Altravo."

Naramdaman ko ang halo ng saya at takot. Nang mag flash sa isip ko ang alaalang nasa Airport ako at may matandang lalaki na may hawak ng banner na nakasulat ang pangalan na nabasa ko sa sertipikong ito.

Habang hawak ko ang certificate, nag-umpisa akong mag-isip. "This means I really have a past," bulong ko. "But what happened to me?"

Kailangan kong malaman ang iba pang mga detalye tungkol sa aking buhay. "I have to find out more," sabi ko, determinado sa paghanap ng mga sagot.

Bumalik ako sa kama at umupo doon, hawak pa rin ang Birth Certificate. Napansin ko ang mga petsa sa dokumento, at bigla akong nag-isip. "Wait, I was only 16 when the accident happened," sabi ko sa sarili ko, naguguluhan.

"Why did this happen to me?" mga tanong na walang sagot ang patuloy na umiikot sa isip ko. "What if I could remember everything? What if I could go back and change things?"

Habang nag-iisip ako tungkol sa mga posibilidad, naramdaman kong unti-unting bumibigat ang mga eyelids ko. Ang pagod at kalituhan ay tila umuusok, at kahit na puno ako ng mga tanong, wala na akong lakas upang labanan pa ang kapaguran.

"Maybe I just need to sleep and think about it later." bulong ko sa sarili ko. Unti-unti akong nahulog sa isang mahimbing na tulog, umaasang makikita ko ang mga sagot sa aking mga pangarap.

××××××××××××××××××

Nagising ako sa tunog ng malalambing na tinig na nag-uusap sa labas ng kwarto. Pagtingin ko sa orasan, napagtanto kong gabi na.

"Oh no, I overslept!"

Tumayo ako mula sa kama at nagsimulang ayusin ang sarili ko. Habang naglalakad ako palabas ng kwarto, naamoy ko ang masarap na amoy ng pagkain na umaabot mula sa kinatatayuan ko.

Naramdaman ko ang pagkulo ng tiyan ko,kaya naman napahimas ako sa aking tiyan.

Naglakad ako patungo sa sala at nakita ang pamilya ko na nag-aayos ng mesa para sa dinner. "Hi, Seah! You're just in time!" sambit ni kuya,sabay ngiti.

"Dinner is ready! Come and join us," tawag ni Maxine.

Naramdaman ko ang init ng ngiti ng pamilya ko habang papalapit ako sa kanila. "What's on the menu?" tanong ko, sabik na sabik.

"Your favorite! Carbonara!" sagot ni Mom, masayang ipinakita.

Habang kumakain kami, naramdaman ko ang saya sa paligid. Kahit na may mga tanong pa rin sa isip ko, nagpasya akong mag-enjoy sa dinner kasama ang pamilya ko.

Habang nagsisimula kaming kumain,hindi ko na napigilan na mapatanong.

"What about my studies? Am I still in school?"

Tumingin sila sa akin, at nabalot ng katahimikan ang loob ng dining area.

"Yes, Grade 11 ka before the accident." sagot ni Mom. "You were doing really well."

"Really?" sabi ko, naguguluhan. "Did I have friends? Who were they?"

Maxine, na nakikinig sa usapan, nagdagdag. "You had a close group of friends. Their names are Frea, Irene, and Raizen. You all got along really well."

"Frea?" nagtanong ako, na parang may excitement na naramdaman. "What was she like?"

"She was very supportive and always there for you," sagot ni Alvino. "You guys shared a lot of good memories. Lumaki kayo parehas sa States."

"Wow, I want to meet them." sabi ko, umaasa na makilala ko ang mga taong ito na naging bahagi ng buhay ko. "I just hope I can pick up where I left off."

Matapos ang masayang dinner, nagpasya ang pamilya ko na magpahinga na. Habang naglalakad ako pabalik sa kwarto ko, ramdam ko ang saya sa puso ko.

××××××××××××××××

Kinabukasan, nagising ako sa tunog ng mga ibon na umaawit sa labas. Ang sikat ng araw ay pumasok sa kwarto, nagbibigay ng liwanag at init. Umupo ako sa kama, nag-iisip kung ano ang mangyayari sa araw na ito.

"Today is a new day," bulong ko sa sarili ko, puno ng pag-asa. "I'll try to remember more about my life."

Tumayo ako at nag-ayos. Lumabas ako ng kwarto, excited na makita ang pamilya ko. Pagdating ko sa sala, nakita ko silang nag-aalmusal.

"Good morning, Seah!" bati ni Mom. "Are you ready for the day?"

"Yes! I want to spend time with Mavi."

"Great! He should be waking up soon," sabi ni kuya.

Naramdaman ko ang excitement habang naghihintay ako sa aking pamangkin na magising.

-----

Habang naghihintay, umupo ako sa tabi ni Mom at nag-enjoy sa almusal. "What are we planning for today?" tanong ko kay Maxine, na abala sa paghahanda ng pagkain.

"We thought we could go to the park later," sagot niya. "It'll be fun for Mavi, and you can join him."

"Oh, that sounds great! I can't wait to play with him!"

Matapos ang ilang minuto, narinig namin ang tunog ng maliliit na yabag na tumatakbo papalapit. "Mavi's awake!" sigaw ni Alvino, tumayo at nagpunta sa pintuan.

Ilang saglit pa, pumasok si Mavi sa sala, may ngiti sa kanyang mukha. "Auntie Seah!" tawag niya, tumatakbo papunta sa akin.

"Hey, Mavi!" sagot ko, yumakap sa kanya. "I'm so happy to see you!"

"Let's play!" sabi niya, ang mga mata niya ay nagniningning sa saya.

"Absolutely! After breakfast, okay?" sabi ko, naglalaro na ang isip ko kung anong mga laro ang puwede naming gawin.

Pagkatapos ng almusal, nagpasya kami na maghanda para sa aming pagpunta sa park. "Are you excited?" tanong ni Alvino kay Mavi habang inihahanda ang mga gamit.

"Yay! I want to play on the swings!" sagot ni Mavi, masayang tumatalon.

"Let's go then!" sabi ko, puno ng saya. Ang araw na ito ay tila puno ng mga posibilidad, at umaasa akong makilala pa ang aking pamilya at ang aking nakaraan.

Matapos ang ilang minuto ng paghahanda, lumabas kami ng bahay at sumakay sa SUV. Habang nagmamaneho si Alvino, nakatingin ako sa labas ng bintana, namamangha sa mga tanawin. Ang mga puno, mga tao, at ang maliwanag na araw ay nagbibigay sa akin ng saya.

"Are you ready for some fun?" tanong ni Alvino sa likod, tinitingnan kami ni Mavi.

"Yes!" sagot ni Mavi, may pag palakpak pa ang bata.

Pagdating namin sa park, agad kaming bumaba ng sasakyan. Nakita ko ang mga bata na naglalaro sa swings, slides, at iba pang mga laro. "Wow, this place is amazing!" sabi ko, tinitingnan ang paligid.

"Let's go to the swings!" sabi ni Mavi, hinihila ako sa kamay. "I want to swing high!"

"Okay! Lead the way!" sabi ko, masayang sumusunod sa kanya.

Nang makarating kami sa swings, tinulungan ko si Mavi na umupo. "Hold on tight!" sabi ko habang sinimulan kong iduyan siya. Habang siya ay tumataas at bumababa, narinig ko ang kanyang tawa.

May kung anong sinasabi siya na hindi ko maintindihan kaya napapa tanong nalang ako.

Habang pinapanood ko siya, naramdaman ko ang saya sa puso ko. Sa simpleng sandaling iyon, tila nakakalimutan ko ang lahat ng mga tanong at alalahanin na binabagabag ako.

"Are you having fun?" tanong ko sa kanya.

"Yes! This is the best day ever!" sagot niya, walang pagod na tumatawa. Kahit ang salita niya ay hindi pa ganun katuwid.

Sa mga sandaling iyon, naisip ko na ang saya ay hindi lang nasa mga alaala kundi sa mga bagong karanasan na aming binubuo.