"ඇයි හලෝ ඔයා යන්නේ?"
"යන් නැතුව බෑනේ පොඩී...සති දෙකයිනේ..ඉක්මනින් එනවා බං"
ඇද උඩ ඉදගෙන ෂෙරන්ත ඇදුම් පැක් කරන එක බල බල රුෂික මුණ ඇඹුල් කර ගත්තා. ෂෙරන්ත එයාගේ වැඩ වගයකට යාපනේ යන්න. විශ්වලා ගිහින් සතියක් වෙනවා අතපත්තුත් ඇවිත් එයාගේ වැඩ. ෂෙරන්ත එයාගේ අළුත් බිස්නස් එකේ වැඩ වගයකට යාපන යන්න වැටුනා.
"මේ ඔයා අක්කට කියලද යන්නේ?"
"ඔව් ඇයි අහන්නේ?"
"නෑ නිකම් ඇහුවේ ඉතින්...අක්කා මොකෝ කිව්වේ, යන්න කිව්වද?"
"නෑ ගිහින් එන්න කිව්වා...දෝදුද පොඩී ..මොකෝ වෙලා තියෙන්නේ?"
"මුකුත් නෑ..මමත් රිසාල්ස් එනකම් කෝස් එකක් කරන්න යනවා..තාත්තී ඊයේ මට බැන්නා ෂෙරන්ත"
"ඒක බැන්නා නෙමේ පොඩී කිව්වා..අනික නිකම් ගෙදර ඉන්න එකේ කෝස් එකක් කරනවා..මොකද බං පොඩි එකෙක් වගේ, තමුසේ පොඩි එකා තමයි ඒත් මෙච්චර උර්තල් කියලා හිතුවේ නෑ"
"මේ ෂෙරන්ත!!!"
"තාත්තී කිව්වේ නිකන් ඉන්න එකේ කෝස් එකක් කරන්න කියලනේ පොඩී ..කැමති දෙයක් බලලා කරනවා..අද හෙටම යන්න කිව්වේ නෑනේ"
"ම්ම්..ඒක තමයි මම කල්පනා කරේ මම මොකද්ද හලෝ කරන්නේ?"
"ආහ් ?!..කරන්නෙද ?...හැලප ටිකක් හදාගෙන ගිහින් පොලේ විකුණනවා"
"ඔයා මහා නරකයි ෂෙරන්ත...යනවා යන්න...."
ෂෙරන්ත හිනා වේවී ලැගේජ් එක පැක් කරලා බිමින් තිබ්බා. රුෂිකත් ෂෙරන්තගේ විහිළුව නිසා තරහා වෙලා. රුෂිකගේ මුණ දැක්ක ෂෙරන්ත ආයේ හිනාවෙද්දි එයාට කෝල් එකක් ආවා. සාක්කුවෙන් phone එක ගත්ත ෂෙරන්ත
"කියපං විශ්ව"
ඒ නම ඇහෙද්දි රුෂික ගැස්සුනත් ඒ ඇස් දෙක දිලිසුනා. ඒ කන් දෙක උවමනාවෙන්ම ෂෙරන්තට සවන් දුන්නා. ගිය දවසේ ඉදන් කිසි විස්තරයක් නැති මනුස්සයා කතා කරනවා එයාට අදයි ඇහුනේ.
මහ ලොකුවට ලොකු කතා කියලා ගියා ගියාමයි තමන් කියලා කෙනෙක් ඉන්නවද මලාද කියලා බැලුවේ නෑ. රුෂික හැමදාම රෑට නිදාගන් නැතුව ඒ ගැන කල්පනා කරා. ෂෙරන්තගෙන් නම්බර් එක ඉල්ලන්න බැරි කමක් ආව නිසා එයාට විශ්ව කතා කරයි කියලා බලාපොරත්තු වුනත් ඒක අද වෙනකම් බලාපොරත්තුවක්ම වුනා.
YOU ARE READING
ජීවිත තනුව
Non-Fictionමගේ හදවත ගැහෙන්නේ උබ නිසා මිනෝල්...උබ නැත්නම් මේ අභීශේක මළකදක්...මාව කවදාවත් ඇවිදින මළකදක් කරන්න එපා බං...මට දරාගන්න බැරි වෙයි..... - අභී - මගේ අභී...මගේ ආත්මේ අයිති වෙන්න ඕන ඔයාට විතරයි...මං ඔයාගේ අභී... -රූ-
