Jak Ikar...

Rozdział 1

  Historia prawa okazała się jeszcze nudniejsza niż Michał myślał że będzie i z całego wykładu zapamiętał tylko imię profesora. Szedł przygnębiony do następnej sali by znów słuchać o rzeczach których kompletnie nie zrozumie gdy spostrzegł ogłoszenie o zajęciach teatralnych i pomyślał- O, mają tu kółko teatralne! Mógłby się zapisać teraz gdy jestem prawie dwieście kilometrów od domu i nikt nie wie co robi! Chociaż nie, jeśli jakimś cudem jego rodzice się dowiedzą że nie skupia całej swojej uwagi na nauce to chyba go wydziedziczą

Kolejny wykład jeszcze bardziej namieszał chłopakowi w głowie i utwierdził go w przekonaniu że nie nadaje się na prawnika. Szedł korytarzem w podłym humorze rozmyślając nad niesprawiedliwością tego świata bo, jak to możliwe że z prawie pięćdziesięciu uczniów którzy byli na tych wykładach on jedyny nic nie pojmował? Dlaczego tylko on siedział załamany swoją niewiedzą i kwestionował sens pobytu tutaj podczas gdy reszta słuchała z zaciekawieniem albo spała nie martwiąc się o nic i ciesząc się studenckim życiem?

Do pogrążonego w coraz bardziej ponurych rozmyślaniach Michała podszedł jakiś student i zaczął rozmowne mówiąc

-Hej! Siedziałem obok ciebie na wykładzie i wyglądałeś na smutnego coś się stało?

-Nie, a właściwie to trochę tak, kompletnie nie zrozumiałem nic z tego wykładu-powiedział chłopak ze smutkiem w głosie

-a to źle? do egzaminów jeszcze daleko możesz pouczyć się z książek albo czyichś notatek

-właśnie w tym tkwi sęk

-dobry pomysł ale nikogo tu nie znam

-no to ja mogę pożyczyć ci notatki jeśli chcesz

-serio? Dzięki! Było by świetnie!- podziękował uszczęśliwiony Michał

-spoko a tak w ogóle jak się nazywasz i w którym pokoju mieszkasz? żebym mógł dać ci te notatki po lekcjach.

- jestem Michał, pokój 13 a ty?

- Jacek, pokój 20, miło mi cię poznać

*zadzwonił dzwonek przerywając ich rozmowie*

-musimy się pospieszyć jeśli nie chcemy się spóźnić, a i dzięki za notki!-powiedział Michał odbiegając do sali w wiele lepszym nastroju.