Ateş Böceği

3: Bölüm Hiç bir şey anlatmak zorunda değilsin

Ateş Böceği

3 Bölüm

*Hiç bir şey anlatmak zorunda değilsin*

(Yıl 2020)

O bankta oturmuş sadece güneşin doğuşunu izlemeye devam ediyordum

Güneş bulutlarla verdiği savaşı kazanmıştı ve artık doğmaya başlamıştı

İnsanlar geldiğimdeki gibi iki üç insan değil artık çoğalmaya başlamışlardı

Ben ise sadece orada oturmuş gelen geçeni izliyordum
Dışarıya ve insanlara bakıp dalıp gitmişken arkamdaki yolda bir arabanın durma sesini duydum. Arkamı dönüp baktım
Gelmişti siyah bir arabadaydi. Beni görür görmez arabadan indi. Bende oturduğum yerden kalktım
Benim yanıma koşar gibi geldi ve beni kollarının arasına alıp sımsıkı sarıldı

''Seni mağazanin yanında göremedim çok merak ettim seni''
Bunu söylerken bana sarılmaya devam ediyordu

''Ben''
Ağzımdan çıkan kelime sadece ''Ben'' olmuştu konuşamiyordum sanki konuşsam boğazımdakı düğüm dahada büyüyecek ve ben ağlamaya başlicaktim
Beni kendinden ayırdı ve yüzümü avucunun içine aldı gözlerimin içine bakıp konuşuyor hemde yüzümü inceliyordu

''Tamam. Hiç bir şey anlatmak zorunda değilsin. Her zanki gibi. Ama en azindan nasil olduğunu söyle hiç iyi görünmüyorsun yüzün bem beyaz olmuş''
Dedi Doğukan. Benim yıllar önce ona kurduğum kelimeyi söyleyerek.

''Ben iyi değilim Doğukan''
Hiç iyi değildim hemde hiç. Bunu söylerken sesim titriyordu eğer daha fazla konuşursam göz yaşlarim sel gibi akmaya başlicakti.

Doğukan işaret parmağını sus demek için dudağıma koydu ve konuşmaya devam etti

''Şşştt tamam bir tanem geçti seni hiç olmadığın kadar iyi yapicam söz veriyorum tamamı. Hadi şimdi  arabaya bin daha fazla soğukta durma''
Başımı hüzünle tamam der gibi salladım
Ve arabaya yürümeye başladım Doğukan çantamı almış ve arkamdan geliyordu

Ben arabaya oturup kemerimi takip Doğukani bekliyordum. Doğukanda kendi yerine geçip oturmuştu

Bana bakip tatlı bir gülümseme sundu ve arabayı çalıştırdı. Doğukan bu gün sim siyah giyinmişti siyah kot pantolon siyah kazak siyah ayak kabı ve diz kapağına kadar uzanan siyah bir palto giymişti
Ve baya bir yakışıklı görünüyordu saçları ise sanki yastığa yüz üstü uyumuşta böyle bir tarz çıkmış gibiydi

Dışarısı baya bir soğuktu bunu arabaya binince anladım

Ben dışarıya bakıp buralara veda ettim. Buralarda zaten hatırlayacak güzel bir anım hiç olmamıştı
Doğukan kendi telefonunu Bluetooth ile arabaya bağliyordu ve sonra telefonundan bir müzik açtı

Bu şarkı bizim şarkımızıdı
Şarkı sözleri aynen şöyle başladı

''Bü günlerde sarhoşum, Böyle aklım havada
Düşündüğüm net bi' şey yok, öyle boş tenhada
Dolandım bütün gece, bütün bi' ay, bütün sene
Ne fark eder?''

Şarkı devam ederken Doğukan ile yaşadıklarım geldi aklıma gözlerimi kapattım ve düşünmeye başladım.

(Yıl 2017)

O gün Doğukan denen çocuk ile tanıştıktan sonra eve geldim. Merdivenleri yavaş ve ağır çekimde çıktıktan sonra kapı önünde durdum. O acele ile çikarken anahtarlarımı almamıştım Kapının ziline basacak kadar cesaretim yoktu şu an. Orada öylece kapımızın önüne oturdum. Başımı kollarımın arasına aldım ve Telefonumun ekranını yakıp saate baktım. Saat tam 02:34 gösteriyordu şimdiye kadar çoktan uyumuşlardi belkide. Orada öylece oturup uyumaya çalışırken merdivenlere çıkan bir ayak sesi duydum