උදේ පාන්දර හතර වටෙන්ම කුරුල්ලො කෑගහන සද්දෙට මට ඇහැරුනා. අමයුරුගෙ ඔලුව අත ගගා ඉ‍ඳලා කීයට නින්ද ගියාද කියලා මට පොඩ්ඩක්වත් idea එකක් නෑ. එයා නම් තාම මගෙ ඔඩොක්කුවෙන් ඔලුව තියාගෙන නිදි. මෙහෙම බිම ඉන්න එයාගෙ ඇගට අමාරු ඇති. අපරාදෙ මට නින්ද ගියෙ නැත්තන් මං එයාවත් අරගෙන ගෙදර යනවනෙ.
"අමයුරු... නැගිටින්න අපි ගෙදර යමු."
"ම්ම්හ් නිදියන්න දෙන්නකො"
"හරි හරි අපි ගෙදර ගිහින් නිදාගමු. කෝ නැගිටින්න"
ඇස් දෙකත් පොඩි කරන ගමන් ඇහැරිලා එයා මගෙ මූන දිහා බැලුවා. බලලා එයාගෙ අතක් මගෙ කම්මුලෙන් තියලා මාත් එක්ක කවදාවත් හිනාවෙලා නැති තරම් විදිහෙ අමුතුම ලස්සන හිනාවකින් හිනා උනා. මාත් එක්ක හිනාවෙද්දි එයාගෙ අමුතු දුඹුරු පාට ලස්සන ඇස් හීනි වෙලා දිළිසුනා. හරියට... හරියට අපි ගොඩාක් ආදරෙන් කියාගන්න බැරි තරම් සතුටෙන් පිරිලා ඉද්දි අපේ ඇස් දිළිසෙන විදිහට එයාගෙ ඇස් දිළිසුනේ. හිමීට මගෙ කම්මුල දිගේ උඩටයි පහලටයි දෙපාරක් විතර අතගාලා එයාගෙ හීනි දිග ඇඟිලි වලින් අතගගා හිටපු කම්මුල මිරිකුවා. අනේ.... මගෙ කොල්ලට උදේ පාන්දර මොනා වෙලාද මේ. මාත් එයා එක්ක මට හිනාවෙන්න පුළුවන් ලස්සනම විදිහට හිනා උනා.
"Good morning... ඔයා නිදාගත්තෙ නැද්ද.?"
"ටිකක් නින්ද ගියා."
"අයියෝ ඔයාටත් පිස්සුනෙ එසඳු. මෙහෙම බිම වාඩිවෙලා නිදාගන්න පුලුවන් ද.!? ගෙදර යන්නනෙ තිබ්බෙ"
"ඒකට අවුලක් නෑ අමයුරු... ඔයා මෙතන නිදාගත්ත එක තමයි අවුල."
"ඇයි ඒ අවුල්.?"
"මෙතන බිමනෙ. ඇඟ රිදෙනවනෙ බිම නිදාගත්තම."
"එහෙමත් වෙනවද.?"
"ම්ම් ඔව් ඇයි මීට කලින් බිම නිදාගෙන නැද්ද.?"
YOU ARE READING
Before the Last Sunrise
Romanceසිහින් සීතල ගත වෙලෙන විට උරහිසේ හිස හොවා හෙමිහිට සුසුම් අහුරක සුවය විඳිනට නුඹට ඉන්නට තිබුනා මා ළඟ...!
