රිපෝර්ට් එක අතට ගත්ත ගමන් කලේ පොත මගේද කියලා බලපු එක ~යොවිදු අනුත්තර ද සිල්වා~ මගෙ නම දැක්ක ගමන් ඉතින් හිමින් සැරේ එක එක පිටුව ගානෙ පෙරලගෙන ගියේ .. දැන් කලබල වෙන්න දෙයක් නෑනේ කියලා ... හය වසරෙ පළවෙනි වාරේ අට වෙනියා උනාට ආයෙත් ඒ තරම් පහළට යන විදියට වැඩ කලේ නෑ ... එහෙම උනොත් බාප්පාටත් මාව එපා වෙයි කියලා බයක් හිතේ කොනක තිබුණා. හතේ ඉදන් මේ වෙනකම්ම එක දෙක අතරෙම පන්තියේ වෙනියා තියාගන්න ලොකු කට්ටක් කෑවා. පන්තියේ හිටපු ඔක්කොම ළමයි ශිෂ්‍යත්වය පාස් උන ළමයි හැම ළමයෙක් ම එක වගේ පන්තියේ අන්තිමයා උනාත් අන්තිම නොවී ඉන්න කට්ටක් කෑවා. Exam ලං වෙද්දී නින්ද නොයන ලෙඩක් මට තිබ්බා. Section First වෙන්න ඕන කමක් තිබ්බෙ නෑ.. ඒත් පන්තියේ වැඩියෙන් ම ලකුණු ගන්න එකා වෙන්න ඕනකමක් තිබ්බා. එක ලකුණටත් මැරෙන්න දගලන කොල්ලො ටිකක් තමයි මගෙ පන්තියේ හිටියෙ. අපෙ උන් මැරෙන්න දැගලුවෙ නැතිව හිටියොත් ඒකට හරි යන්න උන්ගෙ අම්මලා තාත්තාලා දගලනවා කියලා මම දන්නවා. ඉස්කෝලේ තියෙන එකම එක රැස්වීමකටවත් මගෙ අම්මා තාත්තා එන්නෙ නැති වෙද්දී, ඒ පන්තියේම මම පළවෙනියා වෙද්දී සමහර අම්මලාගෙ මූණු අටපට්ටම් වෙනවා මම හොදට දැකලා තියෙනවා.
මේපාරත් අපේ රිපෝර්ට් එක දුන්නේ දෙමාපිය රැස්වීමේදී අන්තිම ඉදන් පිලිවෙලට රිපෝර්ට් ටික බෙදලා දෙන ගමන් ළමයින්ගෙ කැරැට්ටුව මිස් ලස්සනට අම්මාලා තාත්තාලගෙ කන් වල තිබ්බා.අන්තිම වෙලා හිටියෙ අකිශ්. උටත් ලකුණු හොදට තිබ්බා මම හිතන්නේ මේ පාර දෙවෙනිය උනේ දමිත්, ඒකත් ලකුණු දෙකකින් පව් ඉතින් තව ලකුණක් හරි වැඩි කරගන්න පේපර් ටික කිහිප සැරයක් ම එකෙන් එක බලනවා මම දැක්කා. එහෙම බැරි වෙලා අන්තිමට මගේ පේපර් ටිකත් බලන්න ඉල්ලද්දි නම් මම පව පැත්තක තියලා හොදට ඇමතුවා😤. ඕකා ඔය එන්න හදන්නෙ මගෙ තියෙන එක ලකුණක් හරි තව අඩු කරන්න මිසක් වෙන එකකට නෙවෙයි කියලා මට තේරුම් ගන්න පශ්චාත් භාගේ මොළේ පොඩ්ඩක් ඉතුරු වෙලා තිබ්බා. ගිය පාරත් ඒ වැඩේ කරපු නිසා මේ පාර මගේ පේපර් වල ලකුණු මමම බලලා ඔක්කොම බෑග් එකට දාගත්තා මිසක් කාටවත් පෙන්නන්න උස්සගෙන ගියෙත් නෑ .. අනිත් අයගෙ බලන්න ගියෙත් නෑ ... පෙන්නන්න ගිහින් එක ලකුණක් හරි අඩු වෙන තැනට වැඩ උනාම ඊළඟට මට කන්න හිතෙන්නේත් නෑ ... නින්ද යන්නෙත් නෑ .... සිහියකුත් නෑ ....
