mijn moeder was alcoholist en drugsverslaafd, maar niet tegelijkertijd want zo slim was ze wel. Niet slim genoeg om haar kinderen te moge houden.
Slim genoeg om te gokken met geld dat niet van haar was, dom genoeg om te gokken met geld dat niet van haar was
het was meer dan geld, het waren stukken macht en vertrouwen dat de honger die zij had konden stillen
slim genoeg om te manipuleren, te dom om iets bij te leren
zij noemde het marrokaanse manipulatie, ik noemde het een truttig trucje, we waren slim genoeg voor alliteraties
ik denk dat mijn moeder niet doorhad dat ze me haatte, enkel dat ze gewoon niet van mij hield
en soms denk ik dat ze wel van mij hield, maar mij gewoon niet leuk vond
en soms denk ik wel dat ze me leuk vond, maar de mannen rondom haar iets meer
mannen waarvan het niet uitmaakte hoe oud mijn moeder was, of hoe jong ik was
ik was niet meer bang voor monsters onder mijn bed omdat ze me toonde dat echte monsters bij u bed kropen in plaats van onder, en s ochtends gewoon terug bij het ontbijt zaten
mannen die van thuis een huis maakten
mama die van thuis een huis liet maken
mijn moeder was slim genoeg om meerdere mail-adressen, nummers en facebook accounts aan te maken om jeugdzorg en familie te ontwijken
maar dom genoeg om hetzelfde wachtwoord te gebruiken, een y2011y2004
verwijzend naar mijn broer en ik. ik vraag me soms af het haar iets doet als ze het letter voor letter intypt. of het nog waarde voor haar heeft of het een simpele poging is tot internetveiligheid.
ook ik ben, ook ik was dom genoeg om hetzelfde wachtwoord te gebruiken. ik heb uren gestoken ik elk wachtwoord te veranderen en te veranderen en nog eens nachecken om nog een keer te veranderen
ik was slim genoeg om te beseffen dat ik het ik het niet deed voor internetveiligheid, maar een gevoel van individualiteit
slim genoeg om te weten dat ik vecht in een oorlog die ik niet kan winnen
dat ik een prijs heb die ik niet kan innen
dat ik soms als ik praat weet
ik wel wanneer ik moet stoppen
maar niet wanneer ik moet beginnen
ik hoop op een gevoel dat ik niet een afstammeling ben van mijn moeder. dat de generatie mij net heeft ontwijkt en ik op magische wijze ander DNA zou hebben dan mijn moeder.
dat deze appel net ver genoeg van de boom is gevallen om zelf een nieuwe boom te worden
maar er zijn momenten dat ik zoals mijn moeder ben
momenten dat ik enkel mijn moeders dochter ben
als ik lipgloss op doe
die toch iets te roze is voor mijn huidskleur
als mn haar nat en in een dotje is
omdat ik gehaast naar buiten ga en niet zelfverzekerd genoeg ben voor mijn krullen te tonen
nat haar is beter dan krullen.
een stille dochter beter dan ene die praat
de hemel ligt onder uw moeders voeten en misschien is dat ook waar maar,
ligt die daar nog als ze zichzelf naar de hel toewerkt
en misschien is ze een goed persoon maar gewoon een slechte moeder, maar het ene sluit het ander niet uit
ik heb het gevoel dat ik verdomd slim genoeg ben om te weten dat dit niet zo is. dom genoeg om te hopen, maar slim genoeg om te weten dat het niet zo is.
ik ben een dochter van een verslaafde, en een deel van mijn moeder, maar nog niet tegelijkertijd, want zo slim ben ik nog niet.
