hoe vertel ik mijn moeder dat ik haar benen niet meer kan zijn om dat ik zelf moet leren wandelen
dat ze niet meer mijn mond mocht gebruiken om te praten
omdat ik nu ook eens dingen te zeggen had
dat ik mezelf heb geëvacueerd uit mijn eigen bestaan zodat zij zich kon uitstrekken
maar dat ik kan de persoon die ik was niet zo maar achter mij laten dus ik draag mijn ziel bij me
zij is ontsnapt uit die holle muren in dat stomme huis
een deel van mij zal altijd in de muren spoken van het huis waar ik ben opgegroeid,
ik ben daar gestorven en ben niet meer heel,
mijn geweten knaagt mij in stukken weg wetende dat ik geen plannen heb om terug te keren
dat ze van mijn schouders afmoest omdat ik haar ziel niet kan dragen, die van haar en vorige generaties beginnen te zwaar te worden
we zijn takken van dezelfde boom waarvan de vruchten rotten voor dat ze de grond raken
hoe vertel ik mijn moeder
dat ik mij een verrader voel door vanuit de schaduw af en toe eens naar de zon te kijken
een verrader omdat ik dagdroom over andere gezinnen terwijl ik dat van mij niet meer kan ondersteunen en als kapitein van dit schip ik ook ten onder hoor te gaan
dat ik een nieuwe schip aan het bouwen ben
het oude heeft geen plek meer voor mij, het is gevuld met haat en ongemak
op mijn nieuw schip zal het dek bedekt zijn met liefde en warmte
mijn zeelui enkel overspoeld in liefde
hoe vertel ik mijn moeder dat ik mijn reddingsboot al heb klaargezet?
dat ik mijn verleden bakboord wil laten en mijn toekomst stuurboord heb verstopt tussen de planken door
ik zag het zonlicht tussen die planken door
dat ik de golven al van ver zag aankomen en ik wist dat dit keer niemand tot land kon zwemmen.
hoe leg ik haar uit dat als we de enige boot zijn die telkens omkapt en tot het noodlot moet keren dat we eens heel snel moeten kijken naar de infrastructuur?
denk je dat ze dan zou zien dat harde woorden een glad dek saboteren
dat mijn marrokaanse orgini niet meer als de mijne voelt en het voelt alsof ik een kostuum aan heb dat al een paar jaar te klein is
dat als ik uitleg dat ik mijn moedertaal niet spreek ik mij schaam
dat het voelt alsof ik mijn cultuur vanuit buitenaf bekijk
alsof ik mij heb verstopt tijdens verstoppertje en ze mij zijn vergeten, ik lig nog altijd onder het bed,
ik lig nog altijd onder dat dek
en ik mijn tekst gewoon niet heb geleerd
dus ik zit achter de schermen in de hoop dat nog iemand zijn tekst vergeet.
hoe vertel ik mijn moeder dat er een geschiedenis van geweld achter mijn geduld verschuilt
dat de klok toch begint te tikken
mijn schip toch begint de zinken
en ik wil terugnemen waar ik recht op heb
ik wil mijn schip drijvend niet duikend
ik wil mijn vruchten rijp en niet rot
hoe vertel ik mijn moeder dat ik geen verrader wil zijn.
ik weiger om nog eens te kapseizen want bij de volgende golf zal ik sterven
ik wil haar pret dan ook niet bederven
ik weiger om deze eigenschap te erven
ik erf de schaamte
ik erf de schande
en ik zal dit schip laten zinken
tot we beide de bodem raken
als dit moet
hoe vertel ik mijn moeder dat ik zij mijn benen niet meer mag gebruiken
