Wpatrywałem się już kolejną godzinę w sufit. Spojrzałem na zegarek, była trzecia dziesięć, z westchnięciem przewróciłem się na drugi bok. Zastanawiam się czasami czy moja bratnia dusza kiedykolwiek śpi. Dlaczego nie możemy poznawać naszej bratniej duszy w jakikolwiek inny sposób? Od kiedy ukończy się siedemnaście lat odczuwasz połączenie ze swoją bratnią duszą, ale niestety poprzez ilość godzin snu. Ja natrafiłem chyba na osobę która nigdy nie śpi, to trochę niepokojące.
Mijają właśnie dwa miesiące od kiedy to się zaczęło, moi przyjaciele zauważyli już to że nie sypiam. Oni to mają szczęście, w szczególności Felix, on przesypia jakieś dwanaście godzin dziennie. Mam podejrzenia co do Jisunga, to może być Minho, chłopak z czwartej klasy. Nieraz gdy zasypiał na długich przerwach Jisung także odpływał. Ten chłopak podoba się Jisungowi od pierwszej klasy, ale tego nie przyzna na głos. Po paru sytuacjach można uznać że nie jest to jednostronne uczucie. Z zamyślenia wyrwał mnie dźwięk dzwonka i wchodzący uczniowie do klasy. Zaraz po nich weszła dyrektorka.
- Moi drodzy, dzisiaj będziecie mieli przez cały dzień z klasą czwartą b.- Powiedziała i szybko wyszła z klasy. Chwilę potem do sali weszli pozostali uczniowie, spojrzałem na Jisunga gdy zobaczyłem jedną znajomą twarz. To był Minho, a razem z nim weszli do klasy jego przyjaciele, Changbin, Chan i Hyunjin wraz z trzymającym go za rękę Seungminem. Seungmin to też jest mój przyjaciel, a Hyunjin to jego bratnia dusza. Zazdroszczę mu dowiedzieli się o sobie po jakiś dwóch tygodniach, od tego czasu są praktycznie nierozłączni. Wszyscy razem usiedli w ławkach za nami, przywitali się i ucichli bo nauczycielka zaczęła lekcję.
\\\\\
Trochę mnie tu nie było :>
Chyba nic bym nie napisała przez następne parę miesięcy gdyby nie moja siostra, założyłyśmy się która z nas napisze książkę z większą ilością odbiorców.
Drugi rozdział pojawi się jeszcze dzisiaj, a z resztą to jeszcze nie wiem :3
