Love is Just a Word (on-going)

Chapter 22 Anu daw?!?

Chapter 22

Anu daw?!?

Queenie's POV

Nakakainis! Nakakainis tong kasama ko ngayon! Na-aasar ako! >_<

“Oh?! Ba’t ganyan mukha mo? HAHAHA” Tawa pa nito? Gusto ba nya masipa ulit? Hangkuliiiiiiiit!!! >_<

“Panu ba naman kasi di magiging ganito mukha ko! Eh ginagalit mo ako!!!” Sigaw ko sa kanya.

“Uy. Hina-an mo yang boses mo. Magagalit si chad.” Then he smirked.

“Kasalanan mo eh! Layo!!” Sigaw ko sa kanya.

“Ayoko.” Sabi pa nito. Ayaw talaga?!!? >_< You’re gonna be dead man!!

“bakit ba yaw mo!!!”

“Eh ang sarap mo asarin. HAHAHA! Pikon ka kasi.”

“Ewan ko sayo! Uwi na ako!” Tapos, tumayo na ako sa sofa at naglakad papalabas.

“teka lang.” Sabay hawak sa kanang braso ko para pigilan.

“Ano?!?” Na-iinis na tanong ko.

“Hatid na kita.” Seryosong sagot nito.

“Ayoko! I can handle my self! Ayaw ko magpahatid! Ina-asar mo lang naman ako!” Na-iinis na sigaw ko sa kanya. Ayos nu? Parang bahay lang namin. Malaya akong sumisigaw. HAHA. Panu ba naman kasi, Malaki yung bahay. Di naman siguro ako naririnig ni chad. Dahil kung narinig ako nun, malamang pinagalitan na ako. ^__^

“Ako na maghahatid.” ---------------> o_O? Nagulat ako nang may biglang nagsalita. Maging si aldred ay nagulat rin kaya napalingon kami kung sino yun. And it was,

“Chad?!?” Gulat na tanong ko.

“Tara. Hatid na kita. -_-” Sabay lakad nya palabas. Kaya naman nagmadali na akong sundan sya. Wha the h*** is wrong with him?

“Queenie, ingat ka. At binibiro lang naman kita kanina.” Sabay smile at wink sakin ni aldred tsaka kumaway pa. Oh jeez! Now he looks so cute. Kaya napangiti na rin ako sa kanya. Hanubayaaaan! Kanina galit nag alit ako! Ngayon naman ngiting-ngiti na! Asar! >_<

“Ah eh, chad, sorry pala kanina.”

“Wala yun.” Seryosong sagot nito. Tsaka nya pina-andar yung sasakyan. Pero hininto nya muna ito.

“Tsk. -_-” Dinig kong sabi nya tapus lumapit sya sakin. Lumapit ng lumapit. 5 inches, 4,3 and 2. Ang lapit ng mukha nya sakin. =__= Ang lapit lapit na. Malapit na nya akong maha—

“Next time, wag mong kalimutan yung seatbelt.” Kala ko naman. -_-. HMP! Seatbealt ko lang pala yung inayos.

“Hehe. Sorry.” Tsaka nya pina-andar ulit yung sasakyan at nagstart na syang mag-drive.

“pasensya na kanina at hinalikan kita. -_-” >__< Pina-alala nya pa! Muntik ko na yung makalimutan eh!

“Eh bakit mo kasi ginawa yun?” Tanong ko sa kanya.

“To make baby john believe that we’re not fighting.” Seryosong sabi nya.

Chad’s POV.

“To make baby john believe that we’re not fighting.” Sagot ko sa kanya. Pero sa totoo lang. I don’t really know. Hindi ko na-iintindihan tong sarili ko. I just did it.

“Are you mad at us kanina?” Tanong nya. Habang nakatingin na sya sa may bintana para makita yung view.

“No.” Simpleng sagot ko. Pero gusto kong sabihin na Oo. Na-irita ako sa kanila. Nakakainis. Hindi ko alam kung bakit.

“Eh ba’t mo kami iniwan?” Tanong pa nito.

“Hindi ako galit. Nairita lang ako.”

“Eh pareho lang naman yun eh.” Hinarap nya ako at biglang nag pout. Pero umiwas din ako ng tingin. Syempre baka ma-aksidente kami. Nag da-drive ako. Dapat sa daan ako nakatingin. Psh. Who could ever resist you? You’re so damn cute! Tsk! Anu bang ini-isip ko? Wala na yata ako sa katinu-an! Imposible talaga! Tsk. Ayoko ng ini-isip ko. >_<

“Chad, I’m sorry. I’m so annoying.” Sambit pa nito.

“You’re not.” Tsk! Yes you are. But I don’t mind it at all.

“Really? Thankyou.” Di ko na sya sinagot. Di na kami nag-usap ulit. Hanggang sa narating na naming yung bahay nila.

Queenie’s POV

“Yes! Dito na bahay ko.” Tinignan ko yung relos ko, it’s 5 pm nap ala. Matagal pala akong nakatambay sa bahay ni chad? -__- Di manlang ako pinakain ng meryenda. Hmp! Galit nag talaga sya. Tapus kunyari hindi daw. -__- Lie. >.<

“Salamat chad.” Sabay baba ko sa sasakyan nya at nagsmile sa kanya.

“Saturday. Let’s go out.” Sabi nito sakin tsaka nya pina harurot yung sasakyan nya. O_O? Anu daw?!?