Uçsuz bucaksız bir maviliğin ortasındayım.Bana hep denizin ortasında "N" var esprisi yaparlardı.Bu soruya cevabımı şimdi buluyorum.Denizin ortasında ben varım.
Aydos isimli bir kayıkta oturuyorum.Her zaman olduğu gibi yine yalnızım evet bu benim seçimim.Umutlarım ve hayal kırıklıklarımla beraberim.
Hayır! Aslında benim umutlarım yok avuntularım var.
Ayağıma bağlanmış bir çapayla uğraşıyorum.Ve sonra uzaktan gelen bir ses kulaklarımı dolduruyor kafamı kaldırınca karşımda dev bir dalgayla karşılaşıyorum.Üstüme doğru büyük bir hızla yaklaşıyordu.Bu dalganın beni alabora edeceğini biliyordum.Ani bir kararla tekrar halatı çözmeye koyuldum.Lakin bir türlü çözemiyordum ne kadar uğraşsamda fayda etmiyordu.Yorgunlukla düşüncelere daldım neden uğraşıyordum? Bu halatı çözmek için neden uğraşıyordum? Yaşamak için bir sebep aradım ve umutsuzlukla başımı önüme eğdim.Öylece hayallere dalmıştım.Ya da ben öyle düşünüyordum.Çünkü daldığım yer hayaller değil o uçsuz bucaksız mavilikti.
Pes etmiştim.Dalgaların bana getireceklerini beklemeden atlamıştım maviliğe.Ayağımdaki çapa beni daha hızlı dibe çekiyordu.Çok sevdiğim bu mavilik benim ölümüm olacaktı.
Bu yaşına kadar denizde huzur bulmuş birisine deniz mezar olduysa bunun neresi kötüydü? Bu kadar huzurlu bir ölüm kime nasip olurdu?
Geride bıraktıklarımı hatırladım canım yanıyordu acıların en büyüğünü yaşıyor gibiydim.Canımı yakan ölüyor olmam değildi .Aklımdan geçenlerdi.
Nasıl birisiydim ben?
Nasıl bilirlerdi beni?
Ne derlerdi arkamdan?
"Umursanmamak gibi bir huyu vardı derler."
"Hep ikinci planda kalırdı derler."
"Hiçbir zaman gözde olamadı derler."
"Lakin bunları yaşarken kimseyi kırmazdı." demezler.
Bu düşüncelerden sıyrılıp etrafıma bakındım,git gide dibe batıyordum.
Hiç yüzümden eksik olmayan gülümsememle beraber dibe batıyordum.Bir his vardı içimde daha önce hiç bilmediğim bir his ölüyor muydum?
Denize neden atlamıştım? Neden pes etmiştim? Pişman mıydım? Dalga neler getirecekti? Bunları hiçbir zaman bilemeyeceğim.Tek bildiğim huzurluyum.
Bu kadar şeyi dakikalar içinde düşünmüştüm.Yine aynı şeyi yapmıştım.Sabırsızlıkla aldığım kararlar beni buraya getirmişti bu neyin acelesiydi?
Galiba bu mavilikte boğulmak istiyordum sanırım vakti de gelmişti.Artık gücüm kalmadı.Benim savaşım bitti.Işıkları kapatın ki karanlığa kavuşabileyim.
