• Bebek Için'deki Aslan ve Burcu'nun hikayesi.
"Çünkü sen karşıma hayatın bana verdiği bir şans olarak çıktın.",
"Birbirimizi öylesine tamamlıyorduk ki başlarda neredeyse bir kamera şakası olabilecek kadar uçuk geldi bana."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yepyeni bir hikaye ile herkese merhabalar! ♥️
Bu hikaye, Bebek İçin adlı hikayedeki Aslan ve Burcu karakterlerinin hikayesidir. Okumaya başlamak için diğer hikayeyi okumanıza ya da okumuş olmanıza gerek yok.
***
Yurdanur ile konuşmaya devam ettiğimiz sırada yan tarafımda hareketlilik hissedince gözlerimi hareketin olduğu yöne doğru çevirmemle adeta deli mavi gözlere sahip olan Aslan'ı görmem bir oldu. Masmaviydi gerçekten gözleri ve bu kadar deli mavi gözlere sahip olan insanlar normalde beni ürkütüyor olsa da karşımdaki adama nedendir bilinmez çekilmedim değil. "Dans edebilir miyiz?"
Diyerek nazik bir şekilde bana elini uzattığında gözlerim bir Yaman'a birde Yurdanur'a kaydı. İkisinin arasındaki gerilimi görebildiğimden dolayı onları yalnız bırakmak istemiyordum aslında ama... Yurdanur'un "hadi" dercesine bana bakış attığını fark edince içten içe aslında dans etmek istediğim adamın bana uzattığı eli tutup diğer dans edenlerin olduğu bölüme adeta sürüklendim. Eylem ve Derya'nın nilahlarını kutlamak için bir mekanda toplanmıştık. Şu an dans etmeye başladığım adam da Yaman'ın ve Derya'nın arkadaşıydı. Daha önce sanırım birkaç kere daha görmüştüm onu ancak tek kelime etmedik desem yeridir. Oysa şimdi belimdeki elleri sanki bin yıldır belimdeymiş gibi tanıdık bana! Garip bir şekilde aşina olduğum dokunuşu öyle ki dansa konsantre olmama mani olacak neredeyse! "Sizinle çok fazla sohbet etmeye fırsatımız olmadı."
"Neredeyse tek bildiğim Eylem ve Yurdanur'un yakın arkadaşı olduğunuz." Yandan bir gülümseme gönderdim. Benimde kolları arasında süzüldüğüm adam hakkında fazla bir şey bildiğim söylenemezdi.
"Desenize şuna benimde sizden farklı bir yanım yok." Hem çalan müziğe ayak uydurmaya çalışıyor hem de bir yandan da sohbet etmeye devam ediyorduk.
"Neyse canım bence bol bol sohbet etme fırsatımız olur bu akşam." Haklıydı daha gece yeni başlamış sayılırdı. Başımı sallayarak sessiz bir onay verdim Aslan'a. Çalan müzik değiştiğinde dahi dans etmeye devam ediyor olsak da arada bir gözlerim Yurdanur ve Yaman'a kayıyordu. Arkadaşımın ne kadar üzgün olduğu herhalinden belliydi ve ben şimdi onun yanında olamıyordum. Bir yanımda o ikisini yalnız bırakmamın doğru olabileceğini söylemişti ama!
"Araları bozuk..." Aslan'da benimle aynı yöne bakmış olacak ki bu yorumda bulundu. Evet, araları bozuktu ve bir şekilde birbirlerini kırmaya devam etme ihtimalleri yüksekti. İnsan bazen öyle bir ruh haline bürünüyordu ki; kırıldığı için karşısındakini çok daha fazla kırabiliyordu.
"Yaman... Onu çok seviyor." Seviyordu ama en çok da o yaralıyprdu galiba! "Seviyor ama en çok da yaralayan o.",
"İnsan bazen en çok sevdiğini en fazla yaralar." Dalgın şekilde bana bakarak söylediği sözler bir an için bu adamla sanki bir geçmişimiz olmuş ancak ikimizde unutmuşuz ama seneler sonra yeniden karşılaşmışız gibi hissettirdi bana! Konuştuğumuz insanlarda Yurdanur ve Yaman değil de bizdik!
