"เมื่อไหร่ยัยนั่นจะมาเนี่ย. จะถึงเวลาขึ้นเครื่องแล้วนะ"
เควินพูดด้วยน้ำเสียงที่โมโห
"โอ้ย มาแล้วค่ะก็หนูบอกแล้วไงว่าอีกสักประมาณ20นาทีไง"
"ไม่ต้องมาแก้ตัวเลย มานี่เร็วๆเครื่องจะออกแล้ว "
เควินพูด พลางจูงแขนไอรีนรีบวิ่งไปขึ้นเครื่องทันที
บนเครื่องบินชั้นfirst class
"โหนี่หรอที่เขาว่าเป็นชั้นที่หรูที่สุด เมื่อก่อนเคยแต่ได้ยิน วันนี้ก็เพิ่งได้เจอกับตานี่แหละ สวยมากกก"
"พอๆๆ ทำอย่างกะคนไม่เคยขึ้นเครื่องงั้นแหละไอรีน"
"ก็จริงนี่ ทั้งชีวิตของรีนก็ครั้งนี้แหละเพิ่งเคยขึ้น"
"มิน่า"
"มิน่าอะไร พูดดีๆนะพี่วินไม่งั้นโดนดีแน่ นี่แหนะๆ"ไอรีนตีไหล่เควินด้วยแรงอัน (น่ารักๆ)
"โหนี้ออกแรงแล้วหรอ ยังกะมดไต่"
"เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ แหม่งั้นโดนนี่" ขณะที่ไอรีนกำลังจะเดินไปตีเควินทันใดนั่นเอง.....
"ว้ายยยย!"
"ระวัง!"
เควินโค้งตัวรับไอรีนที่กำลังจะล้ม จนทั้งสองตัวติดชิดกันเป็นปลากระป๋อง
"ออกไปเดี๋ยวนี้นะพี่วิน"
"แหม่ จะขอบคุณสักคำก็ไม่มี พี่อุตส่าห์รับไว้ ไม่งั้นล่ะ ตอนนี้ไอรีนจะเป็นยังไงก็ไม่รู้. ไม่รู้แหละไม่ต้องมาพูดกับพี่อีกเลยนะ! ! :’(
"โอ๋ๆ ทำงอนเป็นเด็กไปได้ ไม่อายบ้างรึไง โอ๋ๆ หายโกรธเค้านะพี่ชายย นะๆๆๆน้าาา..."
"อ๊ะๆก็ได้ ถือว่าครั้งนี้พี่ใจดียอมให้เแล้วกัน "
"เย้ๆๆๆ พี่วินหายโกรธแล้ว ยุฮู้!"
"พอๆไปนอนได้แล้วไป"
Kevin talk
ความจริงแล้ว ผมก็ไม่ได้โกรธอะไรน้องเค้าหรอก แต่ปากมันดันพูดออกไปซะงั้น. แต่จะว่าไปน้องไอรีนก็น่ารักไปอีกแบบแฮะ
.
.
......
8ชั่งโมงต่อมา
"ตื่นได้แล้วไอรีน ถึงอเมริกาแล้วนะ"
"ห๊ะนี่ถึงแล้วหรอพี่วิน ฮ้าววว"
"ไม่ต้องมาทำยังกะคนขี้เซาเลย มาเลยลงเครื่องได้แล้ว คนเค้าลงจะจะหมดกันทั้งลำแล้ว"
"ค่ะๆ พี่วินนี่ก็ บ่นอยู่ได้"
เมื่อทั้งสองลงจากเครื่องแล้ว เควินก็ตรงเขาไปหารถเพื่อเดินทางต่อทันที
"เอ๊ะ!ที่นั่นมีบริการรถเช่านี่นา ไปกันเถอะไอรีน ไปเช่ารถเดินทางต่อกัน"
"ค่ะๆ" เควินจูงมือไอรีนเป็นครั้งที่สอง ต่อจากบนเครื่องบิน
Ireen talk
มือพี่วินนี่ ดูๆไป บางครั้งจับแล้วก็อบอุ่นดีเหมือนกันแฮะ
