หลังจากที่ไอรีนและเคลวินเดินทางมาถึงประเทศไทยแล้ว ทั้งสองก็เตรียมตัวสำหรับการเปิดเทอมที่กำลังเดินทางเข้ามา
(ฝ่ายเคลวิน)เขาเที่ยวหาซื้ออุปกรณ์ที่สำคัญในห้างสรรพสินค้า และที่ลืมไม่ได้คือของขวัญที่ต้องเตรียมไปให้น้องรหัสที่ก็ยังไม่รู้ว่าเป็นใคร. ซึ่งมหาลัยที่นี่ก็แปลกเนอะ แทนที่จะบอกตรงๆว่าใครเป็นพี่เป็นน้อง แต่นี่ต้องมาหาให้วุ่นวาย สำหรับรุ่นพี่อยากพวกเขานั้นไม่วุ่นวายหรอก จะวุ่นวายก็แต่พวกน้องๆที่ต้องตามหาพี่ตัวเองให้เจอ เพราะถ้าหาไม่เจอภายใน2วันคงจะโดนหักคะแนน5แต้ม. ซึ่งตอนเขาเข้ามาใหม่ๆก็เคยโดนเหมือนกัน เพราะพี่รหัสดันเป็นไข้หวัดนอนโรงพยาบาลไป3วัน. แต่ถึงจะหาข้ออ้างมาเพื่อไม่ให้หักคะแนนยังไง. รุ่นพี่ที่รับน้องก็ไม่สนใจอยู่ดี. พี่แกบอกว่าทำไมไม่ไปหาให้ดีๆ. ก็นะ...คนบ้าอะไรมันจะไปหาพี่รหัสที่โรงพยาบาล จะให้ไปถามพยาบาลที่นั่นหรือไง. ขืนถามเป็นคำใบ้ที่ให้มาโดนด่าตายพอดี คำใบ้นี่ก็ใครคิด. นี่จะให้ถามว่า
พี่ครับที่นี่มีคนที่เป็น "ควายสองขาใส่แว่นเดินได้". ไหมครับ.
เชื่อเลยถามไปนี่โดนด่าว่าบ้าแน่ๆ ควายบ้าไรมี2ขา ตอนแรกก็คิดนะว่าคงเป็นคนโง่สุดๆ แต่พอเจอตัวจริงแล้วเปล่าเลย พี่แกทั้งหล่อ ฉลาด ไฮโซ แต่คำใบ้นี่ต่างกันลิบลับ. รุ่นพี่แกคงคิดมาปั่นหัวน้องแน่ๆ (〒︿〒)
(ฝ่ายไอรีน) ก็เช่นกัน ตอนนี้เธอยุ่งเพราะต้องเตรียมตัวหลายอย่างทั้งชุดกระเป๋า เรียนรู้กฎระเบียบที่มักมีไว้เพื่อแหกสำหรับใครหลายๆคน เด็กปีหนึ่งถึอเป็นช่วงเวลาการเริ่มต้นของชีวิตวัยรุ่นอยากแท้จริง เพราะที่นี่บังคับให้เด็กปีหนึ่งทุกคนนอนหอ เรื่องนี่นี่งานหนักเลย เพราะทั้งชีวิตเกลียดที่สุดคือการพักค้างคืน เข้าค่าย หรือแม้กระทั่งการนอนหอก็ตาม มันไม่อิสระเท่าการอยู่บ้านตัวเองที่เราจะทำอะไรก็ได้ กินอะไรก็ได้ นอนยังไงก็ได้ เปิดเพลงดังเท่าไหร่ก็ไม่มีคนมาทุบห้องด่า.
ว่าไปแล้ว บ้านนี่มันก็สวรรค์ชัดๆสำหรับคนเบื่อการออกไปโลกภายนอกหรือรักความสงบชอบอยู่คนเดียวแบบฉัน
.
.
.
