Habang nas aklase ay hindi ko maiwasan na maisip yung sinabi sa akin ni Mike kanina....
(Na gusto niya daw makipag kaibigan ulit.)
Ang dami kong tanong sa sarili ko at gulong-gulo ako sa mga nangyayari.
"Bakit ngayon pa.... bakit ngayong kung kailan ok na ang lahat dun pa siya babalik sa buhay ko?! Nuong mga panahon na nangungulila ako sa kanya, nung mga oras na hinahanap-hanap ko siya ay binawila niya lang ako, tapos ngayon baablik na naman siya para ano guluhin ang buhay ko. Bakit ba kasi hindi nalang siya nagtago sa akin habang buhay?! Sana hindi nalang siya nagpakita para hindi ako naguguluhan ngayon! " - Ito ang mga tumatakbo sa isip ko habang nasa luob ng classroom.
Noong lunch time ay nakipag kita ako kay Hannah at ikwinento ko sa kany ang nangyari at kagaya ko ay gulat na gulat at inis na inis din siya sa nangyari.
"Ano! Si Mike?! Ang kapal naman ng mikha niyang magpakita pa sayo, walang hiya talaga yuon."--- inis na inis niyang sigaw kaya tuloy pinagtinginan kami ng mga tao sa cafetiria.
"Hinaan mo namn yung boses mo, tignan mo ang daming naka-tingin sa atin"- pabulong kong sabi sa kanya
"Sino ba namang hindi sisigaw duon sa sinabi mo?! Hay nako first day na first day ng school year tapos ganito na kaagad, ang malas mo naman."
"I know right, its been how many year since nung naka move on na ako tapos ngayon....... Hay nako anong klaseng kamalasan naman ito"
"So ano makikipagkita ka ba sa kanya mamaya?"
"Hindi ko alam! Siguro hindi na, tsaka baka ano lang masabi ko sa kanya kapag nakipagkita ako"
"Ano ka ba makipagkita ka sa kanya, at ipamukha mo sa kanya lahat ng ginawa niya sayo para naman mahiya siya kahit papaano."
"Hay bahala na si Batman"--- tsaka na ako bumalik sa classrom ko
Nuong malapit ng matapos ang klase ay bigla kong naisip yung sinabi sakin ni Hannah.....
Makikipagkita ba ko sa kanya o hindi?! Kapag oo makikipag away lang ako at hahaba nalang ang usapan kung hindi naman baka isipin niya na pinagtataguan ko siya at baka din isipin nia na hindi pa ako naka move on sa kanya. Arrrrrrrrrrrrr! Nakakainis!
Hindi nalang ako makikipagkita sa kanya, kunyari nakalimutan ko.... Oo tama nakalimutan ko.
Papalabas na ako ng classroom nuong nakita ko si Mike sa labas. Bigla akong pumasok ulit pero bigla niya akong tinawag kaya no choice kailangan ko na siyang kausapin, nasira lang yung plano ko.
"Ano nanaman"
"Wala man lang bang HI or something?"
"Hi!" pa-pilosopo kong bati sa kanya
"Hello"-bati niya sakin"Tara punta tayo sa coffee shop diyan sa tapat ng school dun nalang tayo mag-usap" yaya niya sa akin
"Bakit pa kailangan sa labas pwede namang dito nalang tsaka wala naman akong masyadong sasabihin "
"Ikaw wala pero ako madami." Siryoso niyang sagot sa akin at biglang ngumiti at nagsalita ulit "Tara na, libre ko" sabay ahtak sa kamay ko at lakad
"Oo na sasama na ako, bitawan mo na yung kamay ko" sabay lakad papunta sa coffee shop
Pagkadating sa coffee shop ay umupo na ako kaagad at nagsalita "Oh nandito na tayo ano ba yung gusto mong pag usapan?"- mabilis kong tanong sa kanya
"Wait, easy ka lang.... Order muna tayo. Ano bang gusto mo?" -Sabay lapit ng mukha niya sa mukha ko at nagsalita ulit "Matagal na kasi tayong hindi nakakapag usap kaya hindi ko alam kung yung mga gusto mo dati ay gusto mo pa din ngayon"
"Kahit ano ok lang sakin!"
"Kahit ako?" siryoso niyang tanong
Hindi na ako nakasagot at napatitig nalang sa kanya. Almost 5 seconds din kaming nag tititigan at habang nakatitig ako sa kanya ay ang bilis ng tibok ng puso ko.
Bigla kong na realize na siya nga pala yung lalaking kinamumurian ko kaya yinulak ko siya palayo. "Mag order ka nalang"- pagalit kong sabi sa kanya at bigla na siyang pumunta sa counter.
"Bakit ba ganito ang nararamdaman ko?"- tanong ko sa sarili ko at bigla ko kaagad naisip yung mga panahon nuong boyfriend ko pa siya, nuong masayang masaya kaming magkasama..... pero bigla ko ding naalala yung pangiiwan na ginawa niya sa akin kaya napalitan kaagad ng galit ang nararamdaman ko para sa kanya.
------------------------------------------------
