okay na 'ko.
before u came into my life, i think i'm doing fine.
'yung tipong, "walls are too high" so none of them tried to cross the line.
'yung feeling na there's nothing left for me to give,
dahil naubos na sa mga nakaraang pag ibig.
until i got the chance to be loved by you.
to experience how gentle and calm love is when it comes to you.
wala naman na 'kong ibang wi-nish,
bukod sa "baka pwedeng wag ka naman munang umalis."
kasi kung ako 'yung tatanungin,
alam ko namang minahal mo 'ko.
naramdaman ko namang lahat ng 'yon,
ay totoo.
nilinaw mo rin sa 'kin na lahat ng 'yon galing sa puso mo.
pero kailangan pala talagang mauwi sa gan'to, 'noh?
hindi pala sapat na mahal mo lang ako.
kulang pa pala 'yung naipakita ko.
you know how much i hate saying goodbyes.
how that feeling would always make me cry.
kaya nga siguro tinangka ko na lang umalis nang hindi nag papaalam sa 'yo.
kasi takot akong malaman kung pipigilan o palalayain mo 'ko.
kasi alam ko rin na kahit alin r'yan ay masusugatan mo 'ko.
pero, mabuti na lang at nagawa ko.
nagawa kong mag paalam sa gabi ng kaarawan ko.
nagawa kong mag paskil ng ngiti kahit pinapatay mo na 'ko.
sinira mo 'ko sa pag payag mo sa 'king pag alis.
bughaw ang kulay ng emosyon dahil, bakit naman gano'n kabilis?
okay naman kasi tayo 'di ba?
kung natutunan lang talaga nating mag pahalaga.
pero kahit pa gano'n,
wala akong pinagsisisihan sa nangyari sa 'tin.
lahat ng 'yon,
habang buhay kong babaunin.
sobra akong naging masaya sa maiksing panahon.
sobrang saya,
'di bale nang sobrang sakit na.
