"Muka kang tanga." Napatigil ako. Nilingon ko kung sino ang lumabas mula sa pagkakatago.An-anong ginagawa nya dito?
Bakit sya nandito?
Binaba ko ang dalawang kamay ko at seryosong napatitig sa kanya.
Ang mukha na yan...
Ang mukha ng taong kinaiinisan ko NOON pero pinapasalamat ko ngayon.
"Anong bangyo ang nagdala sa iyo dito....
....Jerome."
Tama si Jerome nga. Tsss ano kaya ang kelangan sa akin ng isang to at himalang lumapit sa akin.
"May pag-uusapan tayo."
"Nag-uusap na tayo Jerome. Wag kang tanga." I smirk.
"Ng matino Joannah Lucero." Seryoso pa rin nyang sabi. Tsss akala mo kong sinong makapag-utos. Sarap tirisin.
"Bakit? Hindi ba ito matino Jerome? At pwede ba? Wag mo akong matawag-tawag sa full name ko. Hindi tayo close."
"Stop this whole thing Joannah, I know you still have the grudge sa break up natin last ye---"
"Owaaaahh!!!! Stop right there Jerome!! Ano bang kabalbalan tong mga sinasabi mo ha?"
"You're ruining yourself. Move on. Matagal na tayong wala at hinding-hindi na ako babalit pa sayo kahit anong pagpapansin pa ang gawin---." Napatigil ito sa pagsasalita nang malakaw akong tumawa.
"What so funny?" Naiiritang tanong nito.
"Ikaw! Hahaha grabi Wapak na wapak ang joke mo Jerome! Bentang benta! hahaha" Napahawak ako tyan ko. Grabi! Sumakit ang tyan ko sa kakatawa.
"Joannah!!!"Napatigil ako nang galit syang sumigaw. I smirk. Tumayo ng tuwid at seryosong napatitig sa kanya.
"Wag kang masyadong mahangin at feeling Jerome. Walang kinalaman ang pagbabago kong ito sa iyo. It's my choice so don't just run to me and scold me for whatever I do coz you DON'T HAVE the right to do so Jerome." May diin kong sabi. Napatanga naman ito sa sinabi ko.
Yan! Yan kasi ang napapala sa mga nag-aasume! Ngayon, nganga ka? Tsssss.
"But I thought..." napayuko ito.
"Maraming namamatay sa maling akala Jerome."
Naglakad ako papunta kung nasaan sya para sana umalis kasi nga doon ang exit ng bwesit na parking lot dito. Huminto ako nang magkapantay ang kinatatayuan namin habang titig na titig pa rin sa unahan. I tapped his shoulder.
"Ito ang tatandaan mo Jerome. Mamatay ka man sa harapan ko'y WALA AKONG PAKIALAM. Itatak mo yan sa makitid mong utak." At tinuloy ko ang pag-alis ko.
Pagdating ko sa classroom at agad silang natahimik. Agad akong pumunta sa harap ang umupo na parang reyna sa professor's table.
"Anong meron at bigla kayong natahimik?" Taas kilay na tanong ko. Bigla namang tumayo ang feeling bitch at taas kilay na humarap sa akin.
Tama FEELING... Tssss
"You're such a bitch! Sinira mo ang relasyon nila Gail!"
"Bitch please!! Kung yan lang ang pinuputok ng butche mo eh tumahik ka nalang. Mas sinisira mo araw ko."
"You sl*t!! Wh*re!!! Siguro dahil doon kaya ka nakapag-ara----"Napayuko at napahiyaw ito sa lakas ng pagsuntok ko sa tyan nya.
Nagsilayuan naman ang iba naming kaklase. Wala ni isa ang lumabas para ireport ang ginawa ko o patigilin kami dahil dahil kilala ako ng mga kablockmate ko....
BINABASA MO ANG
At My Darkest
Short StoryLove is scary. It stirs up different emotions and attitudes that you thought you're not capable to have. For love makes you... Happy... Angry... Sad... Vulnerable... But life without love is a lot scarier. You wanna know why? Because .... You will...