တက္ကသိုလ် ကန်တင်းတွင် လူငါးယောက်အုပ်စုလေးရှိနေသည်။ ကျန်သူများကလည်း စကားပြော ရယ်ကြ မောကြရှိသော်လည်း....ထိုအုပ်စုက ငြိမ်လျက်။
" ကဲ....ဟန်...ငါတို့ကိုပြောမယ်ဆိုတာဘာလဲ"
ဟန်က ကျန်တဲ့လေးယောက်ရဲ့မျက်နှာကိုကြည့်လိုက်သည်။ သူတို့အားလုံးဟာ ဆရာဝန်လောင်းများ၊ မြူမှလွဲရင် ကျန်တဲ့လူတွေက Singleတွေ။
" မင်္ဂလာဖိတ်စာပေးမလို့..."
" ဪ...နင့်အမျိုးထဲကလား...ဝါးတီးပဲ...ငါတို့တော့"
" ငါဆောင်မှာ"
"ဟင်"
" ဟမ်"
မြူနှင်းလွင်၊ စုစုလှိုင်၊ နွေဆူးခက်အောင်နဲ့ ညိုတာရာမောင်တို့က အံ့အားသင့်လျက်။ဟန်က မျက်မှန်ဝိုင်းလေးကို ဟန်ပါပါပင့်တင်ရင်း။
" ငါဆောင်မှာ....ဒီမသာ နွေက ငါ့ကိုကလပ်မှာ တစ်ယောက်တည်းထားခဲ့တာ...အဲ့နေ့က အစ်မကြီးတစ်ယောက်နဲ့လွန်လွန်ကျူးကျူးဖြစ်သွားတာ၊ မနက်ကျ သူ့အဘွားနဲ့သူ့အဖေကမြင်၊ ငါ့အိမ်ဖုန်းဆက်၊ သူတို့ချင်းကသိတော့ ပေးစားလိုက်ရော...ဒါနဲ့ မိိန်းမတစ်ယောက် ကောက်ရလိုက်တာ"
" ဟယ်....အံ့ဩတာ....ငါဖြင့် ကလပ်ကိုအပတ်တိုင်းသွား...တစ်ယောက်မှမပါဘူး...ဟန်တို့က တစ်ခါသွားတစ်ယောက်ရတာတော့"
စုလှိုင်က အရွှန်းဖောက်တော့ အားလုံးကရယ်လျက်၊
" ဒါဖြင့်....သူက ဘယ်လိုပုံလဲ"
" သူကချောပါတယ်....ဒါပေမယ့် ငါ့အကြိုက်မဟုတ်ဘူး...အသက်ကငါ့ထက်၅နှစ်ကြီးတယ် အလုပ်အကိုင်အတည်တကျနဲ့ အခုက သူလည်းသူ့ရည်းစားနဲ့ပြတ်တာမကြာသေးတာ ငါနဲ့ဖြစ်တော့ ငါ့ယူရရော"
" ဘယ်လိုအကြိုက်လဲ"
" ညိုကလည်း...ငါက ပုံမှန်ဆို မြန်မာဝတ်စုံနဲ့ယဉ်ယဉ်လေးဝတ်တာကြိုက်တာလေ...အခုက သူက မြန်မာဝတ်စုံဝတ်တာကို တစ်ခါမှမမြင်ဖူးတာ...ပြီးတော့သူက top ကြီး..."
" ဟာ....သွားပါပြီ...ဟန်...နင့်ဘဝက ရင်လေးစရာပဲ....မချစ်တဲ့လူကို ယူရမှာ...အစားလည်းခံရမှာဆိုတော့"
YOU ARE READING
မတော်တဆ
Romanceတကယ်ဆိုရင် အစ်မက ကျွန်တော်လက်ထပ်ချင်တဲ့ ကောင်မလေး typeမဟုတ်ဘူး လင်းအိမ်ဟန် ( before marriage) မမ....မမကို မျက်စိအောက်က အပျောက်မခံနိုင်ဘူးနော် ဖြစ်နိုင်ရင် ဂျူတီကုတ်ထဲထည့်ပြီး သွားလေရာ သယ်သွားချင်တာ လင်းအိမ်ဟန် ( After marriage)
