Ateş mutfakta çocuklara yemek veriyordu. Aden ise odasında uzanıyordu.
Ateş çocukları oyun odasına gönderdi ve Adenin yanına geldi.
"Aşkım hadi gel cocuklar seni özledi"
"Gerçekten mi?"
"Evet"
"Tamam geliyorum"
Aden oyun odasına gitti ve cocuklar onun üzerine koştu.
"Baba"
"Baba"
"Güzellerim"
"Baba neden hasta oldun?"
Umut hemen babasından sordu.
"Evet, baba seni çok özledik"
Eda ise Umutdan geri kalmadı.
"Güzellerim bende sizi özledim, sadece, biraz hasta oldum. Artık iyiyim"
İki küçük birlikte oyun oynamaya devam etdiler.
Aden her ne kadar başı ağrısada çocukları bundan daha önemliydi.
Bir kaç gün geçmişti.
Günler bir-birini tekrar ediyordu.
Ancak Adene bir sey olmuştu.
Aden her sabah ve her akşam kusmaya başlamıştı.
Başı dönüyor ve artık kendisini daha çok yorgun hissediyordu.
Yine normal bir sabahtı.
Eda erken uyanmıştı.
Eda'dan
Sabah erken uyandım.
Umut uyuyordu.
Babalarımı çağırdım ama gelmediler.
Ben ise beşiğimden indim ve babamların odadının kapısına gittim.
İkiside odanın tuvaletindeydi.
Aden babam yerde oturmuşdu.
Galiba kusuyordu.
Ateş babamsa yanında durarak ona bir sey diyo-
NE!
Az önce Ateş babam dedi ki 'belki hamilesin'
Bunu duyar duymaz bağırdım.
Babam kapıya bakar bakmaz odamıza koşup yeniden beşiğe girdim.
Babam bir kaç saniye sonra odaya girdi.
"Bebeğim?"
"Baba"
"Noldu aşkım neden bağırdın"
"Baba ben... Şey..."
"Noldu güzelim?"
"Sey ben kabus gördüm"
"Tamam bir sey olmaz gel kaçağıma"
"Yok... Yok baba ben uyuyucam"
"Emin misin"
"Evet"
"Tamam aşkım."
Babam odadan çıktı ve ben hemen Umutu uyandırdım.
"Ya ne oldu Eda"
"Umut galiba Aden babamın karnında bebek var"
"Ne?"
"Evet"
"Nerden duydun"
Eda olanarı anlatır.
"Oha"
"Evet hepsini gördüm"
(Kahvaltıda)
Her kes sessizdi.
Eda konuşmaya başladı.
"Baba"
"Efendim bebeğim"
"Aden babam niye hiç bir şey yemiyor?"
Ateş Adene döndü.
Aden bem-beyaz teni ve yorgun gözleri ile eşine bakıyordu.
"Aşkım yesene"
"İstemiyorum. Ben gidip biraz uzanıcam"
Tam ayağa kalktığı sırada Adenin başı döndü ve kendi tutamayıp yere düştü.
"ADEN"
"BABA"
"BABA"
Aden'den
Konuşamıyordum... Sanki birisi beni dondurmuştu.
Duyduğum tek ses evdekilerin boğuk sesiydi 'Umut çabuk ambulansı ara'
Gözlerim karardı...
