ZİNCİR

Z•2

Yaşadığım gerilim nefes seslerimden bile belli oluyordu. Tanımadığım iki adam içeri geçmem için bekliyordu resmen. Kalbim o kadar çarpıyordu ki beynim uğuldamaya başlamıştı. Karşımda ki adam biri dik dik bakarken diğeri ne diyeceğini düşünüyor gibiydi. Korku tüm hücrelerimi sarmıştı. Ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu. Dik dik bakan adam diğerine işaret verdi ve piercingli olan üstüme doğru gelmeye başladı. Ben geri geri adımlamaya başladım. Bir anda kolumdan tuttu ve

"Ne yapayım?"

Dedi yanındakine hızla kolumu geri çekip birkaç adım geriledim.

"Dokunmayın bana."

"Burda ne işin var küçük kız?"

"Bi-bilmiyorum ben yanlışlıkla geldim buraya."

"Desene yolun çıkmaman gereken yerlere çıktı."

Adam aramızdaki mesafeyi sıfırlayıp tekrar koluma yapıştı. Koca bir çığlık atıp kendimi kurtarmaya calistim çünkü bu defa bırakmadı. Kalbim ağzımda atıyordu. Burda ne işim vardı? Evden daha önce bu kadar uzaklaşmamıştım. Piercingli olan beni kolumdan sürükleyerek içeriye soktu.

"Kapıları kapat Cenk."

Kapıları kapattı cenk olan adam. Ben ama yerimde durmuyor tekmeler savuruyordum. Adam bir türlü kılını kırpmadı. En son ağzımı kapatan elini tüm gücümle ısırdım.

"Hay lanet. Kızım rahat dursana. Bir şey yapmayacağız. Sadece abinin bilmesi lazım."

"Ben abiyi arıyorum."

"Küçük bir kız için rahatsızlık vermekte ne bileyim."

"Oğlum sen demedin mi abinin bilmesi lazım diye."

"Dedim de adamın bir günü bir gününü tutmuyor ki haber veririm bunun için mi aradın, haber vermem e zaman aramayı düşünürsün. Paranoyak etti anasını satayım."

"Doğru, ben arıyorum resul arattırdı derim."

"Ulan bunu mu anladın anasını satayım. Hadi."

Gizlerim ikisi arasında gidip gelirken hareketlerim durmuştu. Abileri kimdi? Neyimi haber vereceklerdi acaba.

"Abi semtin girişin de bir kız bulduk."

"..."

"Sanırım seninki. Be-ben tam tanıyamadım resmine falan bakmadım abi."

"..."

"Tamamdır abi geliyoruz."

Yanımdaki resul denen adamın gerildiğini hissettim. Adam Sanırım benimle gitmelerini söyledi. İyice kan beynime sıçradı. Altı üstü bir kapı hayır yani ne oluyor anlamıyorum sal kardeşim sal ya beni.

"Bana bakın sanki bir suç işledim. Ne istiyorsunuz benden bırakın beni. Sadece kapınıza çıktı yolum. Ben anlamadım ki Allahın yolu yani ne bu her yer bizim havaları."

Cenk olan bana döndü ve kendimi parçalayacak kadar aklımdan olacağım konuşmasına başladı.

"İsminiz Zerda değil mi?"

"Sen nerden biliyorsun?"

"Size bunu ben açıklayamam. Ama her şeyi öğreneceksiniz. Sizi Merih abinin yanına götüreceğim orada onunla konuşacaksınız."

Merih. Merih.. Şu evde adı duyulunca hazır ola geçtiğimiz Merih miydi? Babamın o arayınca dizleri titrerdi. Ama ben adamın yüzünü daha görmemiştim. Sadece her şeyimi baskılayan ailem kendi aralarında sürekli bu adamla ilgili konuşurlardı. Bu adamın bir emaneti mi ne varmış sanırım.