Love-1:0-Hate {efonina}

5.Liderim ben.

"Evet çocuklar özgürsünüz."

Sonunda bayan Misa üç saatlik işkencemize son verip sınıftan dışarı çıktı. Ardından, bahçe işlerini bitirdikleri halde bayan Misa'nın içeri girmelerine izin vermediği öğrenciler sınıfa hücum etdi. 

Benimle birlikte sınava giren çocuk bunu görüp aceleyle koşarak uzaklaştı sınıftan. Bense yerimden haraket edecek gücüm olmadığından kılımı bile kıpırdatmadım.

"Yaşıyormusun? Yoksa öldün mü?" Sunghoon'un yanıma oturmasıyla başımı gömdüğüm sıradan kaldırdım.

"ÖLMEDİM, AMA SİZ EN İYİSİ DİRİ-DİRİ GÖMÜN BENİ." Diye bağırmamla sınıfta ki herkes güldü.

"Siz 11-ler neden böylesiniz anlamıyorum. Biz geçen yıl ne sınavlara girdik, hatta geçen yıl sınavlar daha zordu, ama hiç sesimiz çıkmadı, sızlanmadık sizin gibi." Sunghoon Yunjin'nin bu sözlerine karşı göz devirdi.

"Sadece ve sadece siz öyleydiniz hanımefendi. Tüm sınıf ağlıyordu ama sen 'ne kadar da kolay' diyerek geçiyordun tüm sınavları." 

"Siz de çalışsaydınız aynı benim gibi, zorlanmadan geçerdiniz sınavları beyefendi." 

Huh Yunjin, okul birincisi. Son sınıfların en çalışkanı ve en yüksek puanlı öğrencisi. Aynı zamanda dans klübünün başkanı. Başarılı bir kız doğrusu, hem de güzel. Onu kıskanan ve başarısız olmasını dileyen çok kişi var okulda. Tabii onların kıskançlıkları Yunjin'in başarıdan başarıya atlamasına engel değil. Bence o hakk etdiği yerde ve olması gereken de bu. 

"İyi misin Lara? Üzme kendini bu sadece deneme sınavı hiç bir şeye etkisi yok." Gülümseyerek başımı okşadı. Bende aynı şekilde gülümseyerek ayağa kalktım.

"Teşekkürler, ben iyim unnie. Sadece ilk günden sınav olunca bir azcık streslendim. En iyisi ben gideyim. Sonra görüşürüz." Sunghoona el sallayarak kendimi sınıftan dışarı atdım.

Yavaş-yavaş merdivenleri çıkarak ikinci kata geldim. Sınıfımızın olduğu kolidora doğru döndüm istemsizce. Sınıf arkadaşlarımı, sınıfı özlemediğimden değildi bu istemsizliğim. Sadece sınıfa adım atdığımda başıma geleceklerden korkuyordum. 

Nihayet, teneffüs olduğu için kimsenin sınıfta olmamasını arzulayarak kapıdan içeriye girdim. Şansımdan benim gelmemi beklermişcesine her kes sınıftaydı. Babamın sürekli söylediği bir söz vardır 'korkularının üzerine git' diye. Sanırım bu sözü hayata geçirmek zamanı gelmiş durumda.

"Hello everyone. Ben geldim." Yüksek bir sesle ve dik bir duruşla az sonra olacaklara hazırladım kendimi.

"YİNGG LARAAAA."

Düşündüğüm gibi kızlar beni görür-görmez üzerime atladırlar.

"Yaaa nerdesin sen kızımm?"

"Şerefsizzz bizi bırakıp nereye gittinn?"

"MELEĞİM GELMİŞŞ."

"Hay ben senin. Gel bakiyim buraya."

Birisi sol kolumdan, birisi sağ kolumdan yapıştı. Birisi sırtıma çıktığında mecburen dizlerimi kırıp yere oturdum. 

"Aaaaa tamam bee. Seviyonuz mu, dövüyonuz mu belli değil. Bırakın nefes alsın kız."

Eunchae'nin bağırmasıyle beni bıraktılar. "Teşekkürler Eun."

Yerden kalkarak üzerimi ve saçlarımı düzeltdim.

"Yemin ederim ölücem sandım. Ölürsem de en azı insan gibi öleyim yani." 

"Off boş konuşma. Seni çok özledik."