Student no. 43 (Bisaya)

chapter 5

Si Vanessa, ang weird nga transferee from Manila. Siya ang close friend ni Elce aside sa silingan sila. Naila siya sa ilang section nga weirdo mag-isip pero smart mang istorya. Giangkon sab niya nga during sa iya life sa Manila ni attempt na siyag suicide. Giinom niya ang daghan nga tambal nga nag resulta sa iya pagka overdose. Hapit ni shutdown iyang kidney sa nahitabo. Na confine syag pila ka adlaw but luckily naka survive. Isa nga epekto sa iya  kay ang medyo ni bag-o iya behavior.

Makasabot siyag Bisaya pero maglisod ug istorya kung gamiton ni. Isa sa timailhan sa iyang pagkatao nga mutatak sa tanan ang iyang get up. Pirmi niya bitbit iya violin nga nakasab-it pirmi sa iya abaga. Naka eyeglasses ug pirmi gabitbit ug pocketnotebook.

Sa kadtong orasa giduol nako siya ug gipangutana.

"Vanessa? Tama ba?"

"Yes po sir, magandang gabi ho."

"Balita ko malapit mong kaibigan si Elce."

"Opo sir, totoo po iyon."

Apan naputol ako dapat ipangutana pagkakita nako sa iya mga bun-og sa bukton.

"If you don't mind iha, anong nangyari sa mga braso mo?"

Gintan-aw niya iya bukton ug nagsugod ug saysay sa nahitabo niaging gabii.

Usually, sabay na sila ni Elce gaadtog school. Si Elce ang pirmi gahapit sa balay ni Vanessa dayon sabay sila manglakaw pero after sa pagkamatay ni Elce nagsunud-sunod ang kahadlok nga naagian ni Vanessa.

Usa ka kadlawon, ang iyang mama naay seminar for 3 days. Ang iyang papa ga duty as as guard sa usa ka bangko ug naka night shift. In short, kadtong panahuna nag inusara lang si Vanessa.

Sumala pa niya, after nilakaw iya papa alas 8 sa gabii para magduty. Nakadecide sya nga dili na lang sa muduaw sa unang vigil sa higala. Gusto niya matulog ug sayo labi na siya ra isa sa balay.

Samtang gahigda sulod sa kwarto, nakadungog siyag tinamakan sa tiil sa sala. Madungog niya ang pilit sa tiil sa floormat. Gitanggal niya ang earphone para ma sure nga dili sa iya phone gkan ang gabaktas sa sala.

Nakita niya ang anino galabay-labay sa gawas sa purtahan. Tulo ka balikan, dayon nihunong sa iyang purtahan.

"Pa? Andyan pa ba kayo?"

Wala nilihok ang anino sa gawas. Nagsugod iya kulba pero gi control niya ang kahadlok para dili magpalpitate iya dughan kay delikado sa iya nga naay sakit sa kasing-kasing. Nibakod siya sa katre ug gipasiga ang suga. Gi open niya ang door pero walay tao sa sala.

Nagsugod na siyag pangulba. Gipasiga niyag balik ang suga sa sala nga dapat magbuntag. Pati ang manika nga naka-display sa sala iya na pung gipatalikod.
Samtang dili pa lalom ang gabii nangihi na sya daan para walay rason mugawas pa syag balik.

Samtang naa sulod sa Cr, nadungog niya nga giguyod ug hinay-hinay ang bangko sa kusina.
Nangulba na siyag samot. Pagkahuman ug bubo sa inidoro, nakadungog syag sitsit sa may bintana.

"Papa?" mao na lang iya nalitok sa kahadlok.

Paggawas niya sa CR. Nakadungog siyag naay nag dagandagan padulong sa iya kwarto ug gibundak ang sira. Naglibog siya kung asa siya modiresto kung mugawas sa balay o musulod sa kwarto.

"Papa! Papa!"

Sa iyang kahadlok niya gi testingan niyag dagan paingon sa sala ug abrihan ang purtahan apan dili niya matuyok ang door knob, nabati niya nga naay gapugong sa gawas.

"Kung sino ka man! Buksan mo to."

Nadumduman niya ang tambag sa iya papa.

"Huwag mong pagbubuksan ang sinumang hindi sumasagot sa iyong katanungan."

Nakahuna-huna siya mudagan padulong kusina kay sigurado siya nga maglisod ug lipot ang tawo nga gabinuang sa iya sa gawas. Before nidagan padulong sa kusina, gi-lock niya sa sulod ang purtahan aron walay makasulod.
Apan pag-abot niya sa sala, gipugngan gihapon ni sa gawas.
Sa iya kalagot nisinggit siya.

"Elceeeee!"

Usa ka anino sa bintana sa window ang glass ang nagpakita kay Vanessa.

"Ahhhhhhh!"

Nidagan siya sa kwarto pero naglisod siyag abre, nabantayan niya nga naay bugnaw nga hangin nga nilabay sa iya likod. Paglingi niya, nag atubang na ang manika nga iyang gikulob. Nag-abot na ang luha ug singot ni Vanessa may na gani na abre ra ang purtahan. Gi doubke lock niya ang purtahan para way makasulod apan paglingi niya sa window glass sa tiilan sa iyang katre naa napuy nilabay nga anino sa babae.

Niambak siya sa katre ug nagbukot ug habol, grabe niyang hinilak ug gitry nga tawagan iya papa pero dili macontact ang number niini ang number sab sa iya mama naga ring lang.

"Elce! Tama na please! Huwag mo akong takutin maawa ka, kaibigan mo ako."
Grabeng hinilak ni Vanessa.

Nabati na niya nga nihuot iya dughan pero gipaningkamutan niya nga mukalma.
Tibuok gabii nga nagbukot si Vanessa hantod siya nakatulog.

Ang urom sa kagab-ihon abi niyag nahuman na, apan ang kahadlok sa kadlawon nagpaabot pa sa iyang pagmata.

Ipadayon ang oras sa iyang pagmata...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

. please vote 🫰🏻 🥺