"Hearty?" Napabalik siya sa realidad ng marinig ang pangalan niya. Walang iba kundi ang ina niyang kanina pa siya hinahanap.
"Ha?Ano..kasi..." Napakamot na lamang siya ng hindi alam kung ano ang sasabihin kanina pa siyang tulala at nakatitig lamang sa mga bulaklak sa harden nila.
"May problema ba?" Umupo sa tabi niya ang kanyang ina.
"It's nothing mom." Sagot niya at pilit ngumiti.
"Don't think about that it's nothing serious." Her mom said hindi naman ito unang beses nangyari sa kanila they are used to it. Naging parte narin ito ng buhay nila. "Your birthday is tomorrow you should be happy." Tumingin ito sa kanya ng nakangiti.
"I'm just worried mom." Alam niyang natural lamang ito but she can feel that something is wrong.
"Anak your dad can handle it. You should take a rest today."mahinahong sambit ng ina niya. Iginaya siya nito patungo sa silid niya.
"Mom I'm not child anymore."pagreklamo niya. Gusto niyang tumayo sa sarili niyang paa but her parents is keep treating her like she's a baby. Because she is,for them nag-iisang anak lamang siya ng mag-asawa.
Kaya naman ganito na lamang nila ito kung itrato."Ikaw parin ang baby namin." Nakangitang turan ng ina niya habang inayos ang kumot niya.
"Take a rest baby. Save your energy for tomorrow." Hinalikan nito ang noo niya bago tuluyang lumabas.
Ngayon naiwan na lamang siyang mag-isa hindi mawala sa isipan niya ang narinig kanina. Nang marinig niya ang sitwasyon ng kompanya nila ay hindi siya kumibo dahil hindi naman ito unang beses na nangyari sa kompanya nila.
Pero ang narinig niyang usapan ng mga katulog nila ang siyang bumagababag sa isipan niya.
"May nahanap kana bang paglilipatan ninyo?" Narinig niyang tanong sa katulong nila sa kasamahan nito mukhang hindi nila napansin ang presensya niya.
"Bakit naman kami lilipat? Nasa mabuting kamay na tayo malaki ang sahod dito mabait pa ang amo natin." Rinig niyang sagot ng isa.
"Hindi mo ba narinig?"
"Ang alin? Hindi naman kasi ako katulad mong chismosa." Sagot nito kaya napangiti na lamang siya.
"Pero totoo nga to ngayon."
"Ewan ko sayo magtrabaho kana nga diyan." Sambit nito umalis mabilis siyang nagtago.
"Pero totoo nga kasi..."
"Ang ano ba kasi ang totoo Rosita?"
"Diba kahapon naghatid ako ng pagkain sa opisina ni Sir."
"Oo alam namin yan."
"At may narinig akong sabi-sabi doon marami raw ang umalis na trabahante sa kompanya dahil malulugi na raw ito. At hindi lang yun sabi pa nila hindi na raw ito kayang isalba dahil halos walang tinirang pera ang may gawa nito halos lahat raw ng mga shareholders ay nag back out." Anito na ikinatulos niya sa kinatatayuan niya.
"Totoo ba?"
"Oo totoo kahit magtanong kapa doon..." Hindi na niya nakayanan pa at umalis na doon. Hindi niya alam kung ano ang dapat nararamdaman niya walang nabanggit ang magulang niya tungkol dito.
"Hindi maaari." Paulit-ulit niyang sambit hanggang hindi niya namalayang nakatulog na pala siya.
Umaga na nang magising siya kaagad siyang naglinis sa sarili dahil kumalam na ang sikmura niya nakalimutan niya palang kumain kagabi.
Tahimik ang paligid ng makababa siya kaya nagtaka siya nasanay na kasi siyang magbaba niya aligaga ang mga katulong nila tuwing umaga pero ngayon kahit ata ipis wala siyang makita.
Sinubukang niyang tawagin ang mga katulong nila pero walang sumasagot kaya wala siyang magawa kundi ang tumigil na lamang at baka mapaos pa siya sa kakasigaw.
Inuna niya munang kumain bago hanapin ang mga tao sa bahay nila. Pero bigo siya dahil kahit isa wala siyang makita umupo na lamang siya sa harden nila. Mabango ang simoy ng hangin dito kaya makakapagrelax ka talaga pinikit niya ang mga mata upang mas damhin pa ang simoy ng hangin. She badly need it.
Nang makuntento na siya ay tumayo siya upang bumalik na lamang sa silid naisip niya baka busy lahat ng tao sa bahay nila lalo na at kaarawan niya ngayon.
'Maybe they're going to surprise me' napangiti na lamang siya sa naisip.
"Tama I should not think negative things today is the day I've been waiting." Matamis ang ngiti habang naglalakad patungo sa silid niya. She's finally 20 that's mean papayagan na siya ng magulang niya sa gusto niya.
'I hope so.'
"I know papayag sila ako pa ang lakas ko sa kanila." Napangiti siya sa naisip. She started listing everything she wanted to do.
Nasa pang sampu na siya ng marinig niya ang ugong ng sasakyan mula sa labas at kahit hindi niya ito nakita alam niyang sa mga magulang niya ito. Patalon siyang bumaba sa kama niya at kaagad tumakbo pababa.
"Mom!" She immediately hug her mother ng makababa ito sa kotse."Kanina ko pa kayo hinihintay mom." Ngumiti lamang ang ama niya at ginulo ang buhok niya kaya hindi niya mapigilan ang sariling mapasimangot.
"Let's go inside." Turan ng ina niya.
Sabay silang pumasok habang patuloy parin siya sa pagsasalita.
"Mom nasaan ang iba? When I woke up wala na sila rito." Tanong niya kanina pa kasi siya nangangating malaman kung bakit may mga day off naman ang katulong nila pero salit-salitan sila kaya nakakapagtaka na wala siyang nakitang katulong kanina.
"Uhm... What's wrong mom?" Nag-alala niyang tanong ng makitang malungkot ang mga mata nito. Kaagad umiwas ng tingin ang ina pati narin ang ama niya. Huminga ito ng malalim bago humarap sa kanya.
"Umakyat ka muna at magbihis and stay in your room until we call you. Okay?" Kahit naguguluhan ay tumango na lamang siya she's not child anymore para hindi maramdaman na may kakaiba sa magulang niya ngayon.
Nanatili siya sa silid niya hanggang tawagin siya ng ina niya katulad kanina ay tahimik parin ang paligid ngayon. Hindi na siya nagtanong pa at sumunod na lamang sa ina tinatahak nila ang daan patungong dinning area nila. Palihim siyang napangiti hindi dapat siya nag-iisip ng kung ano-ano.
Pero agad ding nabura ang ngiti niya ng makitang tanging magylang lamang niya ang naghihintay doon nilibot niya ang paningin upang makasiguro pero tanging silang tatlo lamang ang naroroon.
She's not used to it nasanay kasi siya tuwing kaarawan niya maraming mga taong dadalo sa kaarawan siya. Hindi ito ang inaasahan niya.
"Pagpasensyahan mo na anak at ito lang ang nakayanang lutuin namin ng daddy mo." Turan ng Ina niya ng iginaya siya nito paupo. "Nagback-out kasi yung catering na sanay magluluto ngayon." Shes speechless hindi niya alam kung ano ang dapat niyang maramdaman. Matagal ng pinagplanohan ng magulang niya ang kaarawan niyang ito walang araw na hindi siya nanamabik sa tuwing binibilang niya ang araw papalapit sa kaarawan niya.
Napakahalaga ng araw na ito sa kanya it should be memorable pero hindi everything was a mess. Starting from there company and now her birthday party.
"It's okay mom...dad.." She wiped off her tears sa kabila ng lahat ginawa parin ng magulang niya ang lahat upang mapasaya siya. "Thanks mom and dad." They hug each other while she was crying in the arms of her parents.
"Happy 20th Birthday Hearty"
