महेशचे मनोगत
चावट मित्र आणि मैत्रिनींनो, नितीन आणि दिव्या यांनी आपापले मनोगत तर सांगितले. दिव्याने हे सुद्धा सांगितलं कि त्यांच्या (बायकांच्या) मनात अदला-बदलीचे बीज कसे रोवल्या गेले. हे सगळं तर तुम्ही वाचलंच आहे, पण माणसांच्या मनात याचं बीजारोपण कसं झालं ह्याविषयी थोडंस.
तुम्ही वाचलंच आहे कि, आमच्या तिघांच्याही लग्नाला ५ वर्ष झाली होती, लग्नाच्या आधी आम्ही तिघांनी खूप मस्त केल्या पण लग्नानंतर आम्ही आमच्या बायकांशी कायम एकनिष्ठ राहिलो, त्यांच्या व्यतिरिक्त आम्ही कधीही, कोणत्याही स्त्रीकडे ढुंकून पाहिलंसुद्धा नाही. हा, आता रस्त्यावर चालताना डोळे बंद करून तर नाही ना चालू शकत... कधी कधी डोळे शेकून घ्यायचोत बस्स... तेवढच.
हो... पण आम्ही एका सीमारेषेच्या आत एकमेकांच्या बायकांसोबत फ्लर्ट करायचो. कधी कधी हलक्या फुलक्या कमेंट्स सुद्धा करायचो... पण सगळे एकमेकांना खूप चांगल्या प्रकारे ओळखत असल्यामुळे आणि खूप चांगल्या मैत्रीमुळे त्यावर कोणीही आक्षेप केला नाही.
---
पण म्हणतात ना मेन विल बे मेन... माणसांमधील दडलेला वासनेचा किडा म्हणा किंवा काहीतरी सतत नवीन हवंय याचा हव्यास म्हणा, लग्न होऊन इतकी वर्ष झाली, माझी बायको हवं ते सुख मला द्यायची पण तोच तोच चेहरा आणि तेच तेच करून मला कंटाळा यायचा. काही नवीन हवं असं सतत वाटायचं, पण कोण आपल्या मदतीला धावून येणार? हा प्रश्न सतत मनात चालत असायचा.
त्यातच होळीच्या दिवशी कधी नव्हतं ते माझ्या हातून घडलं. नाही म्हटलं तरी दारू मला खूप लवकरच चढते, त्यामुळे फक्त काही प्रसंगांमध्येच मी प्यायचो आणि तो तर होळीचा प्रसंग होता म्हणून एक बिअर जरा जास्तच झाली होती. तितक्यात माझं लक्ष बायका होळी खेळत होत्या तिकडे गेलं.
दिव्या, सुधा आणि नीता पूर्णपणे भिजलेल्या होत्या. त्यांच्या पातळ कपड्यांमधून त्यांच्या शरीराचा बराचसा भाग दिसत होता. त्यातही दिव्या आमच्यापासून पंधरा मीटर दूर पाठमोरी उभी होती आणि समोरून येणाऱ्या सूर्यकिरणांनी तिचे शरीराचा अंग प्रत्यंग स्पष्टपणे दिसत होते. डोक्यात दारू आणि समोर दिव्याचे तसे रूप पाहून माझ्यातला शैतान जागा झाला. मी मागचा पुढचा विचार न करता
