နောက်နေ့ရောက်တော့ မမက ဘာမှမဖြစ်သလိုဘဲ နေနေတယ်။ အဲ့တော့ ထောပတ်စိမ်းလဲ မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်ထားလိုက်တယ်လေ။ ဒါပေမယ့် နောက်နေ့တွေကျောင်းသွားတော့ မမကလာလာ ကြိုတယ်... အဲ့မှာစတာဘဲ။
မမက ကျောင်းကြိုပြီး သူ့သူငယ်ချင်း ဝယ်ထားတဲ့တိုကိခန်းကိုခေါ်လာတာ။ ထောပတ်စိမ်းလဲ ရိုးရိုးဘဲ သွားတယ်ထင်တာပေါ့။ အခန်းထဲလဲ ဝင်ရော ထောပတ်စိမ်းကိုနောက်ကနေဖကိပြီး......
"ဟင်းးး....ကလေးလေး မနေ့က ကိစ္စဘယ်သူ့ကိုမှတော့မပြောဘူးမလား..."
"ဟင့်...ဟင့်အင်း..."
အဲ့အချိန်မှာ မမက ထောပတ်စိမ်းရဲ့ ဂုတ်ကို တရှုံ့ရှုံ့နမ်းရင်း ကျောင်းဝတ်စုံကို ကမန်းကတမ်းချွတ်ရော။
"ဘာလို့လဲ..."
"မမ ကလေးလေးရဲ့ နို့လေးတွေကိုကြည့်ချင်တယ်.. ပြနော်... ပြီးရင် ဟိုနေ့ကလိုယက်ပေးမယ်...ကြိုက်တယ်မလား...."
ပြောပြီးပြီး ချင်း ထောပတ်စိမ်းကို ကုတင်ပေါ် အတင်းတင်ပြီး နမ်းပြန်တယ်။ ထောပတ်စိမ်းကြောက်လဲ ကြောက် သာလဲ သာယာနေပြန်ရေါ။ အဝတ်တွေလဲ ချွတ်ပြီးရော တုန်းလူံးလေးဖြစ်ရော မမက သူ့အဝတ်စားတွေပါ ချွတ်တာ။ မမရဲ့ နို့တစ်လုံးတစ်လုံးက ကလေးခေါင်းလောက်ရှိတယိ။ ပြီးတာနဲ့ မမက သူ့နို့တွေနဲ့ ထောပတ်စိမ်းနို့တွေကို ပွတ်တာ။ မမနို့တွေနဲ့ ထိလိုက်တဲ့ချိန် ကျဥ်တက်သွားတာ ဆိုတာ။ ပြီးတာနဲ့ မမက အောက်ကိုဆငိးပြီး ထောပတ်စိမ်းရဲ့ ပိပိလေးကိုဖြဲပီးကြည့်သေးတာ။
"ဟင့်...မမ အဲ့လိုမကြည့်နဲ့..."
မမက မော့ပြီးပြုံးပြတယ်။
"အို...ဒီလောက်လှတဲ့ ပန်းရောင်သန်းလေးကို ဘယ်လိုလုပ်မကြည့်ဘဲနေနိုင်မှာလဲ..."
ပြီးတာနဲ့ ေထာပတ်စိမ်းရဲ့ ပိပိကိုယက်ပြီး လက်တစ်ချောင်းနဲ့ပါ လိုးနေသေးတာ။
"အင့်အ့အားးးးမမ...ဟင့်ကျဥ်တယိ.."
"ကောငိးလားဖာသည်လေး...မင်းကို လိုးဖို့ကိုချောင်းနေရတာ....ကောငိးလားလို့ပြောစမ်း...."
