Beni Aşka İnandır| Maumer

23

Selamm uzun bir bölümle geldiimm💖

•

•

•

•

"Mert, rahat dur artık!" Diye söylendi Mauro. Pansuman yapacağını söylediğinde yanına gelmiş ve tam da dediği gibi pansuman yapmaya başlamıştı. Daha doğrusu çalışmıştı.. çünkü karşısındaki beden buna bir türlü izin vermiyordu.

"Acıyor ama!"

"Acıdığını biliyorum ama böyle yaparsan uzun sürecek..hem az kaldı zaten"

"Tamam tamam bitir artık" dediğinde Mauro, aldığı onayla yarım kalan işine geri döndü. Mert'in hafif sızlanmasıyla geçen birkaç dakikanın sonunda işini bitirmişti. "İşte bitti."

"Teşekkür ederim"

"Etme, yapmam gerekeni yaptım. Ben şunları bırakayım sonra kafeye gideriz"

"Beraber bırakalım o zaman,oradan da hemen kafeye geçeriz "

"Olur." İki beden de aynı anda ayağa kalktığında revire doğru yürümeye başladı. "Hangi kafeye gideceğiz?" Diye merakla sordu Mauro.

Onun tatlı ve meraklı haline gülümsemeden edemeyen Mert, Mauro'nun sorusuna "Senin şu çok sevdiğin Paré vardı ya oraya gid-" daha cümlesini tamamlayamadan heyecanla kendisine dönen beden konuşmaya başladı. "Cidden mi? Ama sen orayı pek sevmezsin.."

Mert, ise onun ses tonunu taklit ederek "Ama sen seversin" dedi. Revire kadar aralarında başka bir diyalog geçmemişti. Beraber kafeye gitmek için çıkış yöneldiklerinde Mert, kendisine engel olamayarak "Yürüyüş yapmayı sevdiğin için arabaya yönelmedim" demişti.

Mauro ise kendisi hakkında bu kadar ince düşünen bedene karşılık gamzelerini gösterecek şekilde gülümsedi. "İyi yapmışsın hem yürüyüş yapmak bana iyi geliyor"

"Umarım yürüyüş yapmak değil de bu yürüyüşü benimle beraber yapmak iyi gelir" dediğinde Mauro gülümsemeden edemedi. "Gelecek " kısa ve kesin çıkan sesi Mert'i mutlu etmeye yetmişti.

15 dakikalık yürüme mesafesindeki kafeye gitmek için yürümeye başladıklarında konuşmaya başladılar. Kerem ve Altay'ın sakarlıklarını, İrfan'ın topa vuracakken ayağının kayıp düşmesini... Belki de ilk defa yan yana gelip bu kadar çok gülüyorlardı.

Mauro son zamanlarda yaşanan olaylardan sonra biraz da olsa kendine geldiğini, toparlanmaya başladığını hissediyordu. "2 ay öncesine kadar bana gelip 'mert ve sen beraber gülüşerek senin sevdiğin kafeye gideceksiniz' deseydi bende ,ona 'saçmalama biz mertle yalnız kalsak yapacağı ilk hamle beni boğmak olur'derdim..ama şimdi bu gerçekten yaşanıyor.."

"Aptallığımı yüzüme vurma demeyeceğim çünkü haklısın. Az uğraşmadım seninle..ama önemli olan şu an değil mi? Artık iyiyiz. Ve her şeyden önemlisi ben seni seviyorum " dediğinde Mauro adım atmayı bırakmıştı.

Yine aynı şeyi yapmıştı.. Bir anda kendisini sevdiğini söylemişti..kalbi o kadar hızlı atıyordu ki Mert, bile bunu duyabilirdi. "Mauro?" Diyerek kendisine endişeyle yaklaşan bedene gözlerini çevirdi. Mauro ise hemen elini yumruk yapıp sert olmayacak şekilde omzuna vurdu. "Aptal seni! Bir anda söyleme şunu!" Dediğinde Mert gülerek konuşmaya başladı. "Neyi demeyeyim? Seni sevdiğimi mi?"

"Mert!"

"Bana adımla seslenme, yakışmıyor demiştim."dediğinde bu sefer gülen taraf Mauro olmuştu. "Evet, demiştin..bende seni seviyorum aşkım" dediğinde Mert donup kalmıştı.

"Aa ne oldu aşkım?" Bilerek aşkım kelimesini bastırmış ve gülerek Mert'e bakmıştı. Mert ise kalbinin atışını kulaklarında duyuyordu.."Hassiktir cidden insan donup kalıyormuş." Dediğin de Mauro kendisini daha fazla tutamadı ve kahkaha atmaya başlamıştı..

Birbirlerinin tepkilerine gülüp sohbet ede ede kafeye varmışlardı. Mauro,her zaman ki gibi en arkada,cam kenarına gitmiş ve Mert de peşinden gelmişti.
Gelen garsonla beraber siparişleri verip gelmesini beklerken Mauro,her zamanki gibi dışarıyı izlemeye başlamıştı Mert ise onu..

Siparişlerin önüne gelmesiyle garsona teşekür edip birbirlerine döndüler.
"Mauro,benim sana bir şey sormam gerek" dediğinde Mauro merakla kendisine bakmıştı. "Dinliyorum"

"Şu piç var ya onun bana yazdığı mesajları biliyor muydun? Yani bile bile mi sustun?"

"Hayır bilmiyordum mesajları silmiş.. kendisi söyleyince öğrendim." Demişti. Bir anda tüm iştahı kesilmişti. Önündeki yemekle uğraşmayı bırakıp camdan dışarı bakmaya başlamıştı. Mert,o zaman sorduğu soru yüzünden kendine küfür etmişti. "Mauro,ben çok özür dilerim.. amacım seni üzmek değildi"

"Sorun yok. Sadece.. inanamıyorum tamam mı? Beni resmen takıntı haline getirip etraftan bu denli soyutlamasına inanmıyorum. Çok ağır geliyor " sonlara doğru sesi, kendisinin bile duymayacağı kadar kısık çıkmıştı.

Mert,hemen yerinden kalkarak yanına oturup elini tutmuştu. Gerçekten bu anı mahvettiği için kendine küfür ediyordu. "Mauro,ne olursa olsun kim ne yaparsa yapsın ben senin yanındayım. Şu an düştüğünü, yorulduğunu biliyorum ama sorun değil..inan bana değil. Ben,senin elinden tutmak için buradayım " derken tuttuğu eli sıkmış ve öpmek için dudaklarına götürmüştü. "Seni tüm benliğimle seviyorum.."demişti.

Mauro,ise parıl parıl parlayan mavileriyle "Bende seni seviyorum.. Bırakmayacağına , yanımda olacağına söz ver."

"Söz,Asla iki yabancıya dönüşmeyeceğiz buna izin vermem. Şimdii sabahtan beri bir şey girmeyen mideni doyurma vakti."

"Aç değilim "

"İtiraz yok. Yiyeceksin" dediğinde Mauro'nun başka bir şey demesine izin vermeden kendi elleriyle yedirmeye başladı. "Çok fazla bu.."

"Değil"

"Tamam,ben yiyeceğim ama sen de ye artık.. tabağın duruyor"

Mauro'nun itirazına dayanamayıp tabağı önüne alıp yemeye başladı. Bir yandan da Mauro'nun yiyip yemediğini kontrol ediyordu."Mauro"

"Hm?" Ağzı dolu olduğu için sadece bu cevabı vermişti.

"Sevgilim olur musun?"

Duyduğu soruyla öksürmeye başladı. Bu adam kendisini öldürmek mi istiyordu? Bir anda söylenecek şey miydi bu! "Mert,sen beni öldürmek mi istiyorsun ya? Bir anda sorulur mu?"

"Özür dilerim iyi misin? Al suyu iç"

Su içtikten sonra biraz sakinleşmeye çalıştı. Ancak kendisine beklentiyle bakan beden daha da heyecanlanmasına neden oluyordu.."Tabiki de olurum aptal" dediğinde Mert hiç beklemeden kollarını kendisine sardı. Yan oturdukları için zorlansalar da keyifleri yerindeydi.

Kafede oturup saatlerce birbirleri hakkında konuştular. Konuştukça daha da birbirlerine bağlandılar. Sonuçta şeffaf olunan bir ilişki de pürüz olur muydu?

Saatler sonunda kafeden çıktıklarında Mert, yanındaki sarışına dönerken "En sevdiğin film vizyonda, izlemeye gidelim mi?" Mert,sanki bugün Mauro'nun en sevdiği şeyleri yapmak için uğraşıyordu. En sevdiği: kafe,yemek, tatlı, yiyecek ve şimdi de film.. gerçekten kalbine iyi gelmiyordu

"Sen, bugüne 'mauro ve sevdiği her şey' mi  dedin?" Gamzelerini gösterip gülümsemesine engel olamayarak konuşmuştu.

"Bugün sevgilimi mutlu edeceğim diye güne başlamış olmaz mıyım?"

"Tabikide olabilirsin aşkım " diyerek yanağına uzun bir öpücük bırakmıştı.

"Güzel..o zaman hadi bakalım sinameya.."

Gülerek sevgilisinin elini tutmuştu. Bugün, gerçekten hiç olmadığı kadar mutlu olmuştı. Özellikle son günlerde yaşadığı her şey bir anda yok olmuştu..
Omuzlarından koca bir yük kalkmış gibiydi..