Legendary Lovers

Chapter 1

Lonie's POV

It's been couple of years since the last time I saw kuya. Hindi ko na rin alam kong bakit humantong sa paraan ang nangyari nuon.

It was about 9 years ago nung huling pagkikita namin, it was all tragic. I can't manage to blame myself for what happened, nang dahil sa akin kong bakit sobrang malas namin.

"Lonie!!!! Ang tagal mong magising!" Malakas na sigaw ni inay kaya napabalik ako sa realidad.

I just realize na nakatitig lang pala ako saking sarili sa harapan nang salamin. Since when did I daydream about? Hindi ko na maalala, or may problema talaga sa mental ko.

"Nandyan na po!" I replied.

Dali-dali akong lumabas sa kwarto at agad nagluto para sa umagahan. Packed their foods, preparing their on the go school and work ni papa.

Late na ako nang isang subject this day. Halos araw-araw pa nga eh, hindi kasi ako pinapa-alis kapag hindi pa umalis sina ate at papa. Baka kasi papagalitan nanaman ako at paparusahan.

"Grrr!!! I hate it! Bagsak nanaman ako sa science!? It was sooo damn easy pa naman nang questions tapos mababa ang scores ko? This is so annoying!" Bwelta ni ate Anne nang makalabas ito sa kanyang kwarto habang hawak ang kanyang cellphone.

Pumasok na rin si inay sa kusina kagagaling lang sa kanyang kwarto. Natigilan naman ito nang makita ang suot ni ate anne, naka-shorts kasi ito na halos makita na ang pwet at naka sando.

"Ikaw'ng babae ka!" Ani inay at binatukan nanaman niya ito. "Sinong may sabing magsuot ka nang ganyan!? College ka pa lang ha! Wag kang maglala-landi!"

Ate anne rolled her eyes dahil sa sinabi ni inay. Lumabas naman si itay sa kwarto habang suot ang kanyang polo'ng uniporme sa kanyang trabaho, security lang kasi si itay sa malapit na pasukan mula sa'min. Umupo naman ito sa tapat ni ate anne at tumingin-tingin sa mesa.

"Hindi noh! Anong akala mo sa'kin? Uhaw sa lalaki like lonie? Hell nah! Mas mabuti pang hahabulin nila ako kesa ako manghahabol sa kanila noh!" Sabi nito kaya napakuyom naman ako nang kamao.

Kahit hindi ko man sila tignan, alam na alam kong masama ang titig sa akin ni inay. Kong makapagsalita si ate anne parang alam niya ang pinag-gagawa ko sa skwela. Wala na nga akong kaibigan tapos jowa pa?

"Hayaan mo na yang babae'ng yan! Kong mabuntis edi palayasin." Ani ni nanay at naglakad na patungo sa tabi ni itay.

Natigilan naman ako sa sinabi ni inay. This is not the first time na marinig ko ang sinasabi niya. Dapat kasi masanay na ako sa bawat sasabihin ni nanay, pero hindi pa rin eh, iba talaga. Sobrang sakit sa puso na pinagsalitaan ka nang hindi maganda sa nanay mo sa mismo harap-harapan talaga.

"Sobrang aga, buntis na agad ang pinag-uusapan niyo." Ani ate mia na kakalabas niya palang sa cr.

Nagmamadali naman akong kumuha nang kanin at inilagay sa plato para ihanda na sa mesa. Hindi maganda pag magalit si ate mia, mas nakakatakot ito kapag magalit. I just remembered na malapit niya akong mapatay way back 5 years old palang ako. Dahil lamang sa pinaki-alam ko ang doll niya, akala ko kasi okay lang sa kanya, yun pala ay hindi.

Inilapag ko naman kaagad ang kanin at ulam sa mesa. Kumuha na rin ako nang pinggan sa lalagyan para kumuha nang tirang pagkain.

"Beefloaf nanaman!? Wala ba tayong karne or fish? Ano ba yan! Nakakasawa na!" Usal ni ate anne.