Money | Hyunlix

9

•

Felix titrek adımlarla içeriye girdi. Kapıda onun gibi birkaç insan onu baştan aşağı süzmüştü.

Felix ise bozuntuya vermeden üst kata çıktı. Birkaç kişiye sorduktan sonra genelevin sahibi ile bir görüşme ayarlamayı başarmıştı.

Odanın önüne geldiğinde arkasını dönüp baktı. Çaresizlik ve parasızlık onu ilk gün nasıl Vegas'ın kapısına sürüklediyse aynı hisleri yaşıyordu.

Ne olursa olsun bu işin hiçbir iyi yanı yoktu. Birazcık paranın karşılığını kirlenmiş bedeni ile ödüyordu ve bu... bu geri ödeyemeyeceği kadar büyük bir kötülüktü aslında kendine yaptığı.

Geriye dönmek istiyordu ama yapamadı. Kirlenen bedenine alışmıştı, bir kere daha yarı yolda bırakılmayı aşamazdı.

Kapıyı birkaç kere tıkladıktan sonra içeriye girdi.

Karşısında kel kafalı, şişko bir pezevenk duruyordu. Oğlanı şöyle baştan aşağı bir süzdü. Ardından öne eğilerek gülümsedi. "Tecrüben var mı?"

"Var. Üç yıldır Vegas'ta çalışıyordum."

"Neden ayrıldın?"

"Sahibi değiştikten sonra bazı anlaşmazlıklar yaşadım."

"Pekala oğlan..." dedi pezevenk arkasına yaslanarak. "Görünüşün güzel, deneyimin de varsa iyi kazanırsın. Ama sana Vegas'ın sağladığı imkanları sağlayamayacağım."

"Acil paraya ihtiyacım var."

"Geçerli bir sebep." Dedi adam sırıtarak. "Buraya düşen herkesin sebebi budur gerçi. Her neyse, ne kadar istiyorsun?"

"Saatlik 150'ydi."

"Burada o kadar vermezler. 100'e anlaşalım. Ekstraları da abartmadan kendin belirlersin."

"Peki efendim."

Adam oturduğu yerden kalkarak ceketini çıkarttı. "Tamam o zaman, kapıyı kilitle de seni neden işe almam gerektiğini göster bana."

"Ben..."

Felix kafasını kaldırıp adama baktı. Vegas'ta olsaydı direkt olarak reddedilirdi ama burada seçme şansı yoktu. Ayrıca onu tatmin edemezse işe alınmayacağını da biliyordu.

Yıllarca yaptığı işi yapmak hiç bu kadar zor olmamıştı.

Çantasını çıkartıp odanın köşesine bıraktıktan sonra kapıya uzandı, kilidi çevirdi. Derin bir nefes aldıktan sonra tekrar arkasını döndü.

Pezevenk gömleğinin düğmelerini çözerken çoktan kenardaki koltuğa kurulmuştu. Gözlerini adama değdiremiyordu, bütün bedeni titriyordu.

Ayaklarını sürükleyerek adama doğru yaklaştı.

"Çekingen olma." Diye mırıldandı adam. "Yıllardır bu işi yaptığını söylemiştin."

Şimdi neden böylesine zorlandığını o da bilmiyordu gerçi.

"Evet efendim."

Tak tak.

Kapı çaldığında ikisi de o tarafa döndüler. Ardından pezevenk bağırdı. "İşim var sonra gel!"

Kapının arkasındaki adam bağırdı. "Efendim, birisi ortalığı karıştırıyor!"

"Güvenlikler halletsin!" Adam tekrardan Felix'e döndü. "Hadisene sarı, başla artık."

Felix başıyla onayladı. Önce ceketini çıkarttı. Ardından tişörtünün eteklerinden tutup üstünü çıkarttı.

Adam çıplak bedeni incelerken birinin bakmasından hiç bu kadar rahatsız olduğunu hatırlamadığını düşündü Felix.