Our Love In Epistle

Chapter 1

I took a deep breath and fix my hair before entering the campus. I was really amazed by the huge buildings, hallway and huge oval of the campus.

"Wow..." namamanghang sabi ko.

Nilibot ko pa ang paningin ko sa buong campus. I still can't believe na dito ako mag-aaral. Patuloy pa ako sa pag lalakad at hinahanap ang dean's office. I walked so past until I bump into someone.

"Tss. Are you blind or what, Ms?" I turn my gaze into someone who's in front of me. He frowned his eyebrows at me.

Nahiya akong umayos ng tindig. "Hindi naman. Hinahanap ko lang kasi ang dean's office. Pasensya na." I awkwardly said.

"Here." tinuro nito ang katapat na pinto na kinatatayuan namin. "Hindi museum or park ang campus, Ms." aniya.

"Wow, galit na galit gustong manakit. Kala mo naman talaga eh..." I whispered.

"What? May sinasabi ka?"

I smiled at him. "Nako! Wala, wala po. Thank you."

Umalis na ito pero ang pag mi-make face ko hindi pa nakaalis habang nakatalikod siya. Sumipa pa ako sa era, at sinuntok ang hangin na para bang mag hahamon ng away. Hindi ko naman ginagawang museum ang campus ah.

Nagulat ako na may lumapit sa akin. Nginitian ko ito dahil baka ito ʼyong nakausap ko na administrator.

"Ms. Ayos ka lang? May program po kami dito sa campus na pwede kang mag consult sa aming psychiatrist. Libre lang po." bumagsak ang ngiti ko.

I smiled awkwardly. "A-Ayos lang po ako. Magaling napo ako." ani ko.

She tapped my shoulder. "Sure ka po? May program po kasi kami na Bantay Mental Health. We'll make sure na matutulungan ka namin."

Umiling ako sa kanya bilang sagot. "Bantay Bata po, wala?" pabiro ko. Tumalikod ako sa kanya at humarap sa pintuan ng dean's office.

Mahiya-hiya akong kumatok sa pinto ng dean's office. Pinagkakamalan na akong baliw dito sa labas. Binuksan ko naman ito kaagad dahil nakapaskil sa pinto na three knocks lang. Bumungad sa akin ang matandang babae at sa tingin ko strikta.

"Hello po." bati ko.

Sinenyasan niya ako na maupo. Tumikhim ito bago inabot sa akin ang papel.

"Kindly answer the question sa form, Ms. Ito nga pala ang key ng locker mo, nasa loob non ang uniform mo." she calmly said. I nodded at her.

"This is your monthly allowance since start na ang klase mo next week." dagdag nito. Halos malaglag ako sa kinauupuan ko.

Fifty Thousand???????!!! Holy cow.

I cleared my throat. "Sa akin po ito?" I saw her nodded at me. "Sino po ang nagbigay nito? Bakit naman sobrang laki po? Hindi po kaya mamulubi ʼyon." I said.

I heard her laughing. "No. Hindi mamumulubi ang taong iyon. Sa five-hundred students na nag apply for scholarship. Ikaw lang ang kinuha niya. Weird ano, Iha?" she said.

"Sino po ba ang nagbigay nito sa akin?" I asked.

Umiling ito sa akin. "I'm sorry. He warned us about that. Hindi niya pinapasabi ang identity niya sayo." sabi nito.

Tumingin ako sa kanya at ngumiti. "Pakisabi na lang po, maraming salamat."

She smiled at me. "We're very sorry for the late announcement, Ms Seviliana." tumango ako bilang sagot.

Lumabas na ako sa dean's office at hinawakan ng mahigpit ang bag ko. Hindi ako pwedeng maholdap or madekwatan. Mag pera o bayong tayo ngayon, mga snatcher.