თავი1:შეხვედრა

0 0 0
                                    

ქალაქის ყველაზე ხმაურიანი უბნის ცენტრში, კაფე "სპირალში", მია ხის მაგიდას ნერვიულად უკაკუნებდა. მისი ხელები საღებავებით იყო მოთხვრილი, პატარა ზურმუხტისფერი ლაქა მარცხენა ლოყაზე ჯერ კიდევ არ გაშრობოდა. თხელი ნასკვიანი ქუდი თავზე გადახროდა, თითქოს ცდილობდა მისი სახის ნახევარის დამალვას.

მია ცხოვრებაში წესებს არასდროს ემორჩილებოდა. ის ცხოვრობდა სპონტანურად, ხელოვნებაში თუ ურთიერთობებში. მაგრამ ამჯერად, ექსპერიმენტის იდეამ მისი ცნობისმოყვარეობა გამოაღვიძა.

– შენ ხარ მია? – გაისმა უკნიდან მკაცრი, თუმცა მშვიდი ხმა.

მია შემობრუნდა და დაინახა დამიანე– მაღალი, კლასიკურად ჩაცმული მამაკაცი. მის თვალებში სერიოზულობა იკითხებოდა, თუმცა ამავე დროს რაღაც იდუმალი მაგნეტიზმიც. ის იმ ტიპის კაცი იყო, რომელსაც უცებ ვერ დაივიწყებდი.

– და შენ დამიანე იქნები? – მიამ წარბი ასწია, თან მაგიდის მეორე მხარეს მიუთითა.

– დამიანე ვარ. მეც მიკვირს, აქ რატომ ვარ, მაგრამ ექსპერიმენტი ხომ ექსპერიმენტია, – დამიანემ გაიღიმა ისე, თითქოს მია თავიდანვე ვერ მოიხიბლა მისით.

– ასე უბრალოდ? არ იცი, რა მოხდება. – მიას ხმა ოდნავ ცინიკური იყო.

– ვიცი, რომ ეს არანორმალური იდეაა, მაგრამ მეცნიერულად საინტერესოა, – დამიანემ ჩანთა სკამის გვერდით დადო და მის წინ ჩამოჯდა.

მიამ ყურადღებით შეათვალიერა. ამ კაცში ყველაფერი კონტროლირებადი ჰქონდა – მისი სხეულის მოძრაობა, საუბრის ტონი და ღიმილი. მია გაბრაზდა, მაგრამ ცოტა მოეწონა კიდეც.

– კარგი, დამიანე, აბა, რა გვექნება საერთო ამ ორ კვირაში? – მკაცრად თქვა მიამ.

დამიანემ ჩაიღიმა და ერთი სიტყვა უთხრა:
– დრო.

Dakarguli shexeba Where stories live. Discover now