თავი4:მოცემულობის მიღმა

0 0 0
                                    

პირველი დღეები სავსე იყო დაძაბულობით. მია და დამიანე ერთმანეთს ზუსტად იმდენს ელაპარაკებოდნენ, რამდენიც აუცილებელი იყო. მაგრამ ოთახში მათ შორის ყოველთვის იყო რაღაც დაუოკებელი ენერგია, თითქოს უხილავი ძაფი მათ სიტყვებს მიღმა ეკვროდათ

ერთ დილას მია სამზარეულოში ჩაიდნით წყალს ადუღებდა, როცა დამიანე შემოვიდა. მისი მოძრაობები რბილი და უჩვეულოდ მშვიდი იყო, თუმცა მისი თვალები ისევ იმ მექანიკურ სერიოზულობას ინარჩუნებდა.

– ყავას ხომ არ დალევ? – მიამ დახვეწილად ჰკითხა.

დამიანემ მხრები აიჩეჩა და სკამზე ჩამოჯდა.
– ყავა ზოგადად არ მიყვარს, მაგრამ ამჯერად შეიძლება.

მიამ დაეჭვებით შეხედა და გაუღიმა.
– ნამდვილად? მეცნიერებმა ყავა არ უნდა უარყოთ – როგორც მინიმუმ, ის ენერგიას ხომ მაინც გაძლევთ.

დამიანემ ჩაიცინა, თუმცა ჩუმად.
– ენერგიას იძლევა, მაგრამ უფრო მეტად მიყვარს, როცა გონება ბუნებრივად მუშაობს.

მია ჩაიდანთან ახლოს მივიდა და მარჯვენა ხელით ორი ფინჯანი გამოიღო.
– ყოველთვის ასე აკონტროლებ საკუთარ თავს?

– კონტროლი მნიშვნელოვანია, – დამიანემ უპასუხა, – ეს არის გზა, რომ შენი ცხოვრება სრულად მართო.

მია მის წინ დადგა და ხელში ყავის ფინჯანი მიაწოდა.
– ზოგჯერ კარგია კონტროლის დაკარგვაც. გრძნობებში, მაგალითად.

დამიანემ ფინჯანი გამოართვა, მაგრამ მისი მზერა მიას თვალებზე გაჩერდა.
– შენ გგონია, გრძნობები მართვას საჭიროებენ?

მია დივანზე ჩამოჯდა და ფეხები მოიკეცა.
– არა. გრძნობები ისაა, რაც ჩვენგან დამოუკიდებლად არსებობს. ამიტომაცაა ასეთი მშვენიერი.

რამდენიმე წამი სიჩუმემ შეავსო ოთახი. დამიანე თავის ფიქრებში ჩაიკარგა. მია იჯდა და ჩუმად ათვალიერებდა მამაკაცის მკვეთრ, მკაცრ ნაკვთებს, რომელთა მიღმაც რაღაცა ადამიანური და რბილი იმალებოდა.

– ხანდახან მიკვირს, როგორ შეგიძლია ასე თავშეკავებული იყო, – მოულოდნელად თქვა მიამ.

დამიანემ თვალი გაუსწორა.
– შეიძლება იმიტომ, რომ ეს არის ჩემი ბუნება. ან იმიტომ, რომ მე ისეთ რამეებს ვნახულობ, რასაც შენ ვერასდროს წარმოიდგენ.

მიას ჩაეღიმა.
– ვნახოთ. ეს ორი კვირა შეცვლის ყველაფერს.

ამ დროს მოულოდნელად, ფანჯრიდან შემოსულმა ქარმა მიას თმა სახეზე დააფარა. დამიანემ ინსტინქტურად ხელი წაიღო მისკენ და თმის რამდენიმე ღერი ყურს უკან გადაუწია. მათი თვალები შეხვდა.

– ქარი ბევრს შეცვლის, – თქვა დამიანემ ჩურჩულით.

მიას გულში რაღაც შეირხა, მაგრამ ისიც აიძულა, რომ უღიმღამოდ გაეცინა.
– ამას ვნახავთ.

თუმცა ამ შეხების შემდეგ, ორივემ იგრძნო, რომ რაღაცა შეიცვალა. მათი "ექსპერიმენტი" უფრო მეტი ხდებოდა, ვიდრე უბრალოდ მეცნიერული გამოცდილება.

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: a day ago ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Dakarguli shexeba Where stories live. Discover now