•𝓢𝓷𝓪𝓴𝓮•

•Εμπιστοσύνη•

Είμαστε στο σπίτι μας στην Αμερική επιτέλους. Απο την τελευταία μας συνομιλία με τον Dragon, δεν ξανά αντάλλαξα κουβέντα με κανέναν.

Είμαι στο δωμάτιο που αποφάσισα ότι θα είναι δικό μου, και συμμαζεύω ορισμένες κούτες και βυθίζομαι στις σκέψεις μου. Ποια θα είναι η επόμενη κίνηση μας; Έχω παρατήσει τα πάντα και έχω έρθει σε κάτι που μπορεί να μου στερήσει ότι έχω κατακτήσει με τόσο κόπο.

Τις σκέψεις μου διακόπτει ένα χτύπημα στην πόρτα.

εγώ: Ναι; (λέω σοβαρά, η πόρτα ανοίγει και φυσικά είναι ο μάρκο)

μπαίνει και κοιτάζει τον χώρο γύρω μου και έπειτα εμένα.

Μαρκο: το καινούργιο σου δωμάτιο;
Εγώ: ακριβώς (λέω ενώ συνεχίζω να τακτοποιώ)
Μαρκο: Καλή επιλογή (λέει κάπως άβολα, σαν να προσπαθεί να ανοίξει συζήτηση μετά από τόσες ώρες)
Εγώ: ευχαριστώ (συνεχίζω τις μονολεκτικές απαντήσεις γιατί για ακόμη μια φορά δεν έχω καμία όρεξη)
Μαρκο: Είσαι καλά; Σε ενοχλεί κάτι που θα μπορούσα να αλλάξω; (ρωτάει με αγωνία)

αχ ο καλός μου ο Μαρκο. πόσο με νοιάζεται.

Αφήνω ορισμένες μπλούζες που κρατούσα και δίπλωνα. και γύρισα την προσοχή μου προς αυτόν.

Εγώ: Όλη μου η ζωή με ενοχλεί μαρκο. Οπότε όχι, δεν μπορείς να με βοηθήσεις. Εσυ θέλω απλά να συνεχίσεις να είσαι δίπλα μου γιατί είσαι πολύ σημαντικός για εμένα, και συγγνώμη αν δεν στο δείχνω όσο θα έπρεπε (λέω με ήρεμη και σταθερή φωνή, και εμφανίζω ένα αχνό χαμόγελο που μόλις το παρατηρεί, χαμογελάει και αυτός)

Μαρκο: δεν θα σε προδώσω ποτέ Snake (μου λέει και πραγματικά τον πιστεύω. Δεν εμπιστεύομαι κανέναν, όμως νομιζω ότι πραγματικά πλέον ο Μαρκο μου έχει αποδείξει ότι πραγματικά είναι εκεί για μένα. Μου έχει αφοσιωθεί εδώ και 3 χρόνια. Είναι πάντα εκεί. Δεν θα με προδώσει)

Όλη αυτη την ώρα κοιταζόμαστε. Τον βλέπω και ξέρω ότι απορεί για το τι σκέφτομαι τόση ώρα και δεν απαντάω. Φαίνεται αγχωμένος. Πάντα είναι αγχωμένος δίπλα μου. Μακάρι κάποια μέρα να τον κάνω να νιώσει πιο άνετα. Του αξίζει. Εχει κερδίσει την εμπιστοσύνη μου. Μήπως πρέπει να τον αγκαλιασω;; Πφ δεν είμαι εγώ αυτή.

Μαρκο: δεν χρειάζεται να πεις κάτι Snake. Ξέρω ότι δεν εμπιστεύεσαι κανέναν. (λέει και το βλέμμα του μεταφέρεται στο πάτωμα)

Τότε τον πλησιάζω. Βάζω τα χέρια μου στο στέρνο του και αυτό τον ξαφνιάζει και τον κάνει να με κοιτάξει. Έπειτα τσουλάω τα χέρια μου γύρω του και τον αγκαλιάζω. Τον νιώθω που έχει κοκαλώσει, όμως σύντομα ανταποδίδει στην αγκαλιά μου. ακουμπάω το κεφάλι μου στο στέρνο του και ακούω πόσο γρήγορα χτυπάει η καρδιά του. παίρνω μια βαθιά ανάσα σηκώνω το κεφάλι μου ώστε να κοιταζόμαστε χωρίς να βγω από την αγκαλιά του.