Işık

Bölüm 1

Dışarısı soğuk ve yağmurluydu, içeride şömine karşısında otururken kahvemden yudumluyordum. O sırada binanın içinde sesler yükseldi ve kapı çaldı, içeri komşunun çocuğu Furkan geldi, korkmuştu. O an anladım ki sarhoş babası Veli Bey, eve gelip Sema Hanım'ı hırpalamıştı. İlk değildi bu, her zaman küçük patırtılar gelirdi ama ben aldırış etmez, ''aile içinde her zaman olan şeyler'' diyip geçerdim. Ama bu sefer geçilecek gibi değildi, çocuk göz yaşlarını tutamadı ve bacağıma dolanıp ağlamaya başladı. Sakinleştirmeye çalıştım, titriyordu. Battaniye verip sıcak çikolata teklif ettim. Titrek bir sesle teklifimi geri çevirdi.

''Ne oldu çocuğum, bu sefer ne oldu?'' diye sordum. Halinden belliydi aslında olup biten her şey.

''Annem... Babamdan ayrılmak istedi, babam da sinirlenip ona saldırmaya başladı. Annemin; ''Furkan git ve saklan'' demesiyle evden çıktım. Hava soğuk olduğu için de dışarı çıkmaya korktum'' dedi ufaklık.

İki katlı binamızda tek komşuları bendim. Şehir merkezine uzak olduğumuz için çocuk en akıllı seçimi yaptı belki de. O sırada camdan aceleyle binadan çıkıp arabasına binen Veli Bey'i gördüm. Eski model ama tertemiz arabasıyla beraber tekerlekleri yakarak yağmurlarının arasında kayboldu. Furkan biraz sakinleştikten sonra onu dairesine kadar götürdüm, kapı açıktı. Furkan telaşlı bir sesle '' Anne ben geldim, artık daha güçlüyüm, sana kimse zarar veremez!'' diye bağırıyor bir yandan da annesini arıyordu. O sırada salonun perdesinin kopuk olduğunu fark ettim banyonun önünden geçerken kapının aralık olduğunu görüp içeri girdim. Sema Hanım yerde hareketsizce yatıyordu. O sırada Furkan da ''Bayım buldunuz mu onu?'' diyip içeri daldı, manzarayla karşılaştı. Veli Bey tartışmalara dayanamayıp Sema Hanımı perdeyle boğmuştu. Peki ya çocukları? Bu iki kişilik bir hayat mıydı sadece? O çocuk da ileride bunları yapmaz mıydı? Bunları düşünmeden 10 yıllık karısının hayatına son verip toz olmuştu Veli Bey. Furkan'ın en son annesinin ayaklarını öpüşünü görmüştüm... Sarıldım, ağlamaya başladım. Furkan artık yalnızdı. O an üstümde bir sorumluluk hissettim. Gözünü sildim ve dedim ki; ''Furkan, hayat zordur. Başarmak için ileri gitmelisin, ışığa... Ben senin arkanda olacağım ve o ışığa beraber ulaşacağız...