Two Worlds [Complete]

Part - 36[Uni&Zaw]

Unicode

အချိန်က ၇နာရီစွန်းစွန်း။
လမ်းမီးတိုင်တွေအောက်မှာ တစ်ရွေ့ရွေ့လျှောက်လာတဲ့လူလေးယောက်ကတော့ အေးအေးလူလူ။အရှေ့က ကလေးနှစ်ယောက်ကတော့ အထုတ်တွေကို ဘယ်ညာဆွဲရင်း စကားပြောပြောနှင့်။

"မူကထတွေ ဒီလောက်စားလာတာ အိမ်ကျထပ်စားနိုင်ပါ့မလား"

"ဘယ်လောက်စားစား မဝတာ ဗိုက်လေ မသိဘူးလား"

"ငါကတော့ ဝချင်ပြီ"

"ကိုယ့်စကားကိုယ်မှတ်ထားနော်....၊သူများချက်ပြီးလာမနှိုက်နဲ့"

သုသု့က လင်းညီပခုံးကိုဖြတ်တိုက်လိုက်ရင်းပြောလိုက်တာမို့ လင်းညီက ရယ်ကျဲကျဲနှင့် သုသု့ ပခုံးကိုဖက်လိုက်သည်။ပြီးမှ.....၊

"အဲ....ပြောသာပြောတာ ချက်ရင်တော့စားရမှာပေါ့လေ ဟဲဟဲ"

"ငတ်လေငတ်ပေါ့"

"သူ စစိတ်ဆိုးနေပါပြီ"

"စိတ်ဆိုးရအောင် နင်ကမောင်လား"

"အံမယ် ပိုင်ဆိုင်ကြောင်းတွေမပြပါနဲ့ ဆိုင်ရာပိုင်ရာရှိမှန်းသိပါတယ်"

"အဲ့ဆို မမေးနဲ့လေ"

"မေးမှာပဲ"

"မမေးနဲ့"

နှစ်ယောက်သားအချေအတင်ပြောရင် ပြောမနိုင် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ထုကြရိုက်ကြဖြင့် တစ်လမ်းလုံးသူတို့နှစ်ယောက်ပဲရှိတယ်လို့ထင်ပုံရသည်။အရှေ့ကနှစ်ယောက်ကသာ တွတ်ထိုးနေတာ အနောက်ကနှစ်ယောက်က ငြိမ်သက်တိတ်ဆိတ်နေ၏။ကြယ်တာရာ က တစ်ချက်တစ်ချက်ဘေးကို လှည့်ကြည့်တတ်ပေမယ့် ဒေးကတော့ သု့ဆီသို့သာအကြည့်တွေပို့လွှတ်ထား၏။

တစ်လမ်းလုံး တလှုပ်လှုပ်နှင့် လူလေးယောက်လျှောက်လာပေမယ့် ခပ်ဆူဆူအသံလေးတွေက အရှေ့ကကလေးနှစ်ယောက်ဆီမှသာထွက်ပေါ်လာရင်း ဒီညကတော့ မပျင်းရတော့ဘူးထင်ပါ၏။

___________________________

"လမ်းလျှောက်ပြန်လာရတာ နည်းနည်းတောင် ခြေကုန်လက်ပန်းကျသွားသလိုပဲ"

အိမ်ထဲရောက်သည်နှင့် ကြယ်တာရာက ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာပေါ်မှာ ခြေပစ်လိုက်ပစ်ဝင်ထိုင်သည်။သို့သော် ဒေး ကတော့ အထုပ်တွေကို မီးဖိုခန်းထဲသို့ တန်းယူသွားလေသည်။သု့က ဒေး မနိုင်တာတွေကိုလိုက်ပို့တာကြောင့် ကြယ်တာရာနဲ့လင်းညီကသာ ဧည့်ခန်းထဲကျန်ခဲ့၏။ခဏလောက်နေတော့ သုက ပြန်ထွက်လာသည်။ဒေးတော့မပါပေ။