"Psh. Bahala ka. " Then he went back to texting. As in, hindi ko talaga siya kinausap. Nung Physics, may parang pop quiz kami bigla, just to test our knowledge. Nagtatanong siya sakin, pero di ko siya sinagot. Revenge is so sweet. Hanggang sa dinis-miss na kami. Nilapitan ako ni Chen.
"Uy!! Sabay tayo umuwi. Gusto ko ring makapag-lakad lakad. " Sabi niya, he smiled. He's so cute! I nodded.
"Ikaw emperor, sama ka?" Chen asked. Nag nod Lang si Kris habang nakahawak sa strap ng bag niya. Napansin kong tumitingin siya sakin. Parang concerned siya. Hmph! Bahala siya. Bumaba na kami ni Chen at Kris. Sila Nagasaki di daw makakasama kasi parang may bet daw sila at natalo di Nagasaki. Kaya ililibre niya daw silang dalawa. Haha, ang cute. Nakalabas na kami ng gate. Tahimik lang kami, si Kris nakatingin parin sakin. Tapos bigla siyang nagsalita,
"Mauna na ko sa inyo. May bibilhin pa ko eh. Kita kits bukas ah!" kumaway siya samin then nginitian niya ko. I didn't smile. Tapos tumakbo na siya palayo. I felt the cellphone on my pocket. Oo, cp niya.
(Flashback)
Bago umalis yung teacher. Tumingin ako kay Kris. Nakayuko siya. Natutulog na naman ata. Nakita ko yung cp niya dun sa may upuan niya. Nahulog ata sa bulsa niya. Then, kinuha ko. Hmmp, bahala siya. It's all his fault naman eh.
(End of flashback)
"Pure Korean ka talaga?" Tanong agad ni Chen habang naglalakad kami.
"No. Fil-Am-Kor ako eh." I told him.
"Kaya pala eh." He said.
"Bakit? Is there something wrong?"
"Wrong? Wala ah. Yung kulay kasi ng buhok mo eh. Halatang totoo. Yung mata mo, light brown. Bihira kasi yung Korean na ganyan." He said.
"Bihira? Ano yun?"
"Ha? Di mo alam? Ah, eh, next time ko na lang i-explain. Di ako expert sa english eh." Napakamot sya ng ulo. I laughed.
"Haha, arasso. Ikaw naman." I told him. Pinagkwento ko siya. Chinese yung dad niya. Then half Chinese and Filipino yung mom niya. Pero mas feel at home daw siya dito sa Philippines. Mas feel niya daw maging pinoy. Yey! Yung parents niya, nag-business trip. May i-co-construct daw na resto sa Thailand. Yaman!
"Nagtatayo yunv parents ko ng restaurant dito. Malapit na yung matapos, libre kita sa birthday ko. Sure ako na tapos na yun. Invited ka syempre." He said. Nag-nod na lang ako. Wow, I like free food.
"Sure. Free naman eh." I smiled.
"Ikaw talaga. Libre alam mo, pero bihira, di mo alam. Weird mo rin ah!" Sabi niya. I laughed again. Wow, maraming times nya na rin akong napa-laugh ah.
"Sige. Dito na ko." I stopped at the front gate.
"Dito ka lang? Malapit ka lang pala eh. Sunduin kita bukas. See you!" He waved at me. I waved back and went inside. Wala pa nga akong sinasabing oo eh. Then I saw Hyungmin playing video games.
"Wala ka bang homework? Pumasok ka ba talaga?" I asked him.
"Wala kaming homework. And yes noona, pumasok ako. Sabay pa nga tayo diba?" He said. He looked at me like parang baliw na ko. Malay mo, he skipped classes. I was about to go up when Hyungmin talked.
"Mukhang badtrip ka noona, is there a problem?" He asked. Badtrip? Daming nyang alam ah!
"Wala, pagod lang. Sige, akyat na ko." I said. Ayokong ikwento si Kris! I placed my bag sa chair and humiga ako sa kama. Iniisip ko yung sinabi ni Chen sakin. Tungkol kila Michelle. Siya daw, British-Filipino. Kaya medyo 'slang' magsalita and blue eyes. Si Genevieve, French-Filipino. Maputi and green eyes. Grabe yung mga girls sa school. Big time! I feel like their maid! Haha. I took a bath. I put in clothes and I went out of my room. I felt hungry. I took out Kris' cellphone and looked at it. Lock screen niya is siya and a girl. She looks pretty. Girlfriend niya kaya? Molla.. I was about to go down, but I tripped. I held tightly dun sa may railings. With BOTH hands. I don't want to fall kasi ang layo nung taas ng stairs dun sa baba. But, wrong move ata kasi..

BINABASA MO ANG
The Bad Boy Type (Kris Duizhang FanFic) SLOW UPDATE
Fanfiction* TAGALOG Fanfic for my bias, Kris of EXO-M! Enjoy! Thanks nga pala kay SGWannabe/Bianca Bernardino for giving me the inspiration to write this story! Ms. Bianca, thanks sa SDTG! I didn't want him at first.. But he made me smile, laugh, enjoy life...