PARMAKLARIN ARASINDAKİ HAPİSANE

Bölüm 1

Bu sabak kalktığımda adeta bambaşka birisiydim. Akıl hastalıkları doktoruydum. Sarı saçlarımı arkadan topladım. Dar bir cin pantolon üstümede salas bir gömlek giydim. Güzel olmaya gerek yoktu zaten kime olacaktım akıl hastalarıma mı? Çok saçma aynada son kez kendime baktım ve ayakkabılarımı giyip bir taksi çağırdım. Binip gideceğim yeri söyleyip düşünmeye başladım ben bu işi yapabilirmiyim kardeşim den sonra öyle insanlara dayanabilrmiyim. Ama kardeşime borçluydum. Taksiden inip yolun karşı tarafındaki 15 katlı beyaz duvarları pencereleri demir Parmaklıklar olan binanın en üstünde KOCAELİ AKIL HASTANESİ yazıyordu. Kapinin kocaman demirlikleri vardi burasi hapisane gibiydi.
Karşı yolda durup kardesimi düşündüm sarı saçları mavi gözleri küçük burnu hep küçük burnu ile dalga geçmistim deyip gülümsedim. Gözlerim den bir iki damla göz yaşı geldi elimin tersiyle silip başımı ve göğsümü dik tutup yürümeye başlayıp karşı yola çıktım. Demir Parmaklıklara gelip kartimi gorevlilere gosterdim. Kapıyı açıp
"Hoşgeldiniz özlem hanım" dediler.
"Hoş buldum"dedim gülümseyerek
Içeriye bir göz attım Bahçeli çiçeklerin yaninda mavi banklar olan yemyeşil bir alandi. Binanin üstünde koskocaman KOCAELİ AKIL HASTANESİ yazmasaydi. Buranin akıl hastanesi olduğu anlaşılmazdı. Bankta 8-9yaslarinda oturan bir kız çocuğu vardı. Saçları yandan örülmüş kırmızı tokayla bağlanmış sari saclari ve iri mavi gözleri vardı. Yüzü bembeyazdi. Ayni kardeşime benziyordu. Kız beni görünce gülümsedi aynı kardeşim gibi parmağını beni işaret ederek yanına çağırdı. Bir an gözlerinde kardesimi gördüm. Ve gidip tam sarilacaken kolumdan birisi kendine ve gozlerindeki maviligi gözlerime gömdu. O sırada kiz dişlerini gösterip ısırmaya çalışıyordu gorevliler gelip kiza deli onlugu giydirip bendende özür dileyip goturuyorlardiki kiz bağırmaya başladı.
-" Ben wampir im hepinizin kanini içeceğim baştada senin sarı çiyan dedi birden bütün tüylerim diken diken oldu daha beni neler bekliyordu kim bilir ..