Tam dört yıl önceydi. Şimdi düşününce hayatımın en mutlu anlarından biri olduğunu anlıyorum. Bir balık restoranındaydık. Akşamüstünün karmaşık renkleri yerini akşamın mavisine bırakmak üzereydi. Tatlı bir esinti, martıların çığlıkları ve sahil kenarının sakinliği eşliğinde yemeğimizi yemiş, kalan rakıyı içip havadan sudan konuşuyorduk ki, garson elinde üstü kapalı küçük bir tabakla yaklaştı. Bir şey mi söylemiştik der gibi baktım Can'ın yüzüne. Bilmiyorum dedi mimikleriyle... Garson birkaç saniye gülümseyerek bize baktı ve tabağın üzerindeki kapağı kaldırdı. Gül yapraklarıyla dolu tabağın ortasında bir pırlanta tek taş yüzük duruyordu. Bu sırada hemen karşımızda iki başka garson ellerinde tuttukları kocaman bir afişi açmaya koyuldu. Şöyle yazıyordu üzerinde : BENİMLE EVLENİR MİSİN ALYA! Heyecandan ne yapacağımı bilemedim. Gözlerim nemlendi. Can'a sarıldım ve fısıldadım: Evet aşkım. evet... Konfetiler patladı, üzerime çiçekler atıldı ve diğer masalarda oturan müşterilerin alkışları eşliğinde Can yüzüğü parmağıma taktı. Defalarca hayalini kurduğumuz yol için ilk adımımızı atmıştık artık.
