RUDE

hoofdstuk 2

Belangrijk: ik heb hoofdstuk 1 aangepast, het is niet zo'n groot verschil met eerst, maar ik zou het voor de zekerheid nog even opnieuw lezen voor je aan dit hoofdstuk begint :) Enjoy! x

Mijn mond valt open en ik voel hoe mijn keel droog word. Ik begin sneller adem te halen als ik ze 1 voor 1 aankijk. Mijn hand begin te trillen en voor ik het weet voel ik een misselijkheid omhoog komen. Ik moet iets zeggen. Kom op Mila zeg iets!

'Hoi' weet ik uit te brengen. Een jongen met blond haar grinnikt. Ik wil hier weg.

'Ehh zouden we misschien wat te drinken kunnen krijgen?' zegt een andere jongen. Hij heeft zwart haar dat alle kanten opstaat. Volgens mij is dat Michael maar ik weet het niet zeker want ik kan niet helemaal meer normaal denken op dit moment. 

Het enige wat ik doe is knikken. 

'Oke dan' Michael trekt even zijn wenkbrauw op. 'Ashton, Calum en ik willen graag een biertje' hij knikt naar de jongens voor zich. 'Doe voor Luke hier maar een cola' hij wijst naar de jongen naast zich. 

Snel schrijf ik hun bestelling op. Ik tril nog steeds als ik schrijf. 

Ik loop, bijna ren, terug naar de keuken. Ik kijk niet meer achterom. Ook al weet ik zeker dat ze me raar nakeken. In de keuken houd ik me vast aan de aanrecht en ik probeer weer normaal op adem te komen. Ik voel een hand op mijn schouder. Giel kijkt me bezorgd aan. 

'Gaat het wel?' hij kijkt me onderzoekend aan. Ik knik en draai me naar hem om. 'Zijn er vervelende klanten? Ik kan ze zo wegsturen hoor' zegt hij.

Ik schud mijn hoofd. 'Nee nee, dat is het niet. Je hoeft ze niet weg te sturen'. 

'Nou, als je nog van gedachten veranderd...' hij loopt naar een messenblok en haalt er een groot mes uit. 'ik zal de messen maar vast slijpen'. 

'Giel!' ik moet lachen. Giel grijnst. 'Doe dat mes snel weg voor Joop binnenkomt!'  

Giel draait zich snel om en steekt het mes weer terug. Die gast moet je dus nooit in een slager laten werken dat is wel zeker.

Giel knipoogt nog even naar me en loop dan terug naar zijn werkgedeelte. 

Ik richt me moeizaam terug op de bestelling en loop zuchtend naar de bar. Daar pak ik 4 glazen en schenk de drankjes voor hun in. Ik zet ze op een dienblad en haal nog even 1 keer diep adem. 

Rustig Mila, het is maar een band. Gewoon normaal doen dan zijn ze zo weg en kan ik weer verder met mijn leven. 

Ik loop dit keer wat zelfverzekerder naar hun tafel en zet om de beurt, zonder ook maar iemand aan te kijken, de glazen voor ze neer. Ik wil weg lopen als ik mijn naam hoor. 

'Mila toch?' een jongen met bruin, lichtelijk krullend haar wijst naar mijn naambordje. Ik kijk hem aan en voel me ontzettend opgelaten. 

'Eh ja, dat ben ik' zeg ik.

'Gaat het wel met je? Dit soort reacties krijgen we wel vaker, maar jij ziet eruit alsof je elk moment kan flauwvallen' zegt de jongen. 

Ik kijk hem verbaasd aan. Oh wacht. Ze denken vast dat ik een fan ben. 

'Het gaat prima, dank je' zeg ik iets harder dan ik had gewild. 'Met jou ook?'  

De jongen trekt zijn wenkbrauw verbaasd op en kijkt me even onderzoekend aan. Die blik! Het maakt de situatie nóg ongemakkelijker. 'Met mij ook, leuk dat je het vraagt' zegt hij en hij glimlacht. 

Ik glimlach moeizaam terug. Het zweet breekt me uit. 

'Wil je misschien een handtekening?' vraagt hij dan. Het duurt even voor het tot me doordringt wat hij bedoeld. 

'Nee hoor dat hoeft niet, ik ga weer aan het werk. Geniet van uw drankjes' ik hoor een van de andere jongens zachtjes lachen als ik wegloop. Gelukkig, dat zit erop. De betalingen regelt Joop gelukkig. Ik haal opgelucht adem. 

*****

Ik maak de laatste tafel voor de avond schoon. Ik moet gapen. Het is ook al laat. 

'Mila wil je even komen?' hoor ik Joop roepen. 

'Ik kom eraan!' zeg ik en ik loop naar de bar, waar Joop met zijn telefoon in zijn handen staat. 'U wilde me spreken?' 

Joop kijkt me aan. 'Ehh ja, het is eigenlijk niet zulk leuk nieuws, we hebben een overschot aan mensen en er moeten er een paar de deur uit...' 

Ik kijk hem geschrokken aan. 'U gaat me ontslaan?'

Joop schud zijn hoofd. 'We kijken het nog even aan, maar hou er rekening mee dat het wel kan gebeuren binnenkort'. 

Nee! Ik mag dit baantje niet verliezen. Ik heb het geld echt nodig. 

'Nou dat was het, je mag naar huis, Vicky sluit af vanavond' zegt hij dan en hij loopt weg. Ik kijk hem na. Wat een kutdag. 

Als ik niet veel later het restaurant uit stap voel ik een koude bries langs me gaan. Ik trek de rits van mijn jas nog even wat hoger. Ik moet de bus pakken maar die gaat pas over 15 minuten. Het is maar 5 minuten lopen dus ik zal in de bushalte moeten wachten. Wat nou niet bepaald de fijnste plek is om 1 uur 's nachts. 

Ik pak mijn mobiel uit mijn zak en loop zonder voor me uit te kijken richting de bushalte. Dan knalt er keihard iemand tegen me aan. Ik kijk boos op. Ik schrik als ik zie wie er voor me staat. Zelfs met capuchon op in het pikke donker herken ik dat gezicht nog uit duizenden. Waarom god, waarom. 

'Sorry!' zegt de jongen. Dan herkent hij me. 'Hey, Mila was het he?' 

Ik knik. De jongen steekt zijn hand uit. 'Ashton is de naam' ik schud zijn hand, niet goed wetend wat ik moet zeggen. Hij lacht even. 'Ik heb wat laten liggen in het restaurant dus vandaar dat ik hier nu loop'. 

'En je dacht niet, laat ik even wachten tot morgen?' zeg ik lachend. 

Ashton schudt zijn hoofd. 'Nope, morgen vlieg ik samen met de band naar Engeland, het moest dus echt nu' 

Net op dat moment komt Vicky langs ons fietsen. Ze zwaait even kort naar me. Ik zwaai terug en kijk Ashton aan. 'Dan ben je te laat, het restaurant is net afgesloten' zeg ik. 

Ashton zucht verergerd. 'Shit, er zaten best wel belangrijke dingen in' 

Ik kijk hem aan. Zeg het dan Mila, kom op. Doe niet zo achterlijk en help hem. 'Ik ehh, kan het eventueel wel voor je ophalen morgen en naar je toe sturen?'. Ik slik even. 

Ashton kijkt me blij aan. 'Dat zou super zijn! Hier is mijn mobiele nummer,' hij geeft me een klein kaartje met zijn naam en nummer 'Ik hoop snel van je te horen Mila!' 

Hij geeft me vrolijk een knuffel en loopt dan weg richting een taxi. Ik blijf als versteend met het kaartje in mijn hand staan.