~Wspomnienie~ Maja
-Maja idz pobawić się z dziećmi. Siedzisz tylko tu sama. Zobacz jak fajnie,bawią się chyba w berka,co?
-Nie wiem czy bawią się w berka. Wolę tutaj posiedzieć i poczytać. Dobrze mamo?
-No dobrze córeczko...
Tak było zawsze ,,Maju idz się pobaw z dziećmi". Wolałam siedzieć sama. Zabawa z ,,dziećmi" była okropna. Jakieś berki,podchody i inne pierdoły... One mnie nie akceptowały ,ja ich nie lubiłam. Po co mi to? Jestem samotniczką i dobrze mi z tym. Moje przyjaciółki to co innego. One jakby nie zauważają moich wad.
~Wspomnienie~ Magda
-Mamo mogę iść się z nimi pobawić?
-Dziecko chyba zwariowałaś?! Co te dzieci wyprawiają?! Drzewa nie są do wchodzenia na nie! Jak ja im zaraz powiem parę słów!
-Mamo nie! Proszę!
Poszła.... Narobiła wstydu i przyszła. Nigdy nie mogłam bawić się z innymi dziećmi. Chyba,że z tymi zamożnymi, które mają maniery i nie chodzą po drzewach jak ,,małpy". Jak ja miałam ich dość! Te ich słownictwo: ,,Ja tego nie zrobię. Jeszcze się ubrudzę...." Moje dzieciństwo było nudne i monotonne.
~Wspomnienie~ Klaudia
-Patrz mamo! Ale fajna zabawa. Mogę iść się pobawić?
-Oczywiście.
Moi rodzice nie utrudniali mi niczego. Pozwalali na te rzeczy na,które powinni pozwalać. Do tej pory tak jest. Byliśmy normalną polską rodziną.
CZYTASZ
Blisko,ale daleko.
Cerita PendekKsiążka opowiada o trzech 18-latkach: Magdzie, Klaudii i Mai. Mają one wielkie marzenia, chcą zamieszkać na stałe w Ameryce. Gdy wkrótce ich pragnienia się spełniają, dziewczyny dowiadują się,że dorosłe życie z dala od rodziny nie jest takie bajkowe...
