Mariel's Pov
"uwaah waahha waah" iyak ko sa buong kwarto. Pano ba naman. Nag-away kami ni Liyah kanina;-;
---------------
"Ayoko niyan. Natikman ko na yan. Iba naman!" sabi ko habang nakapila kami sa Jollibee.
"Ang arte mo!" Pagtaas ng boses ni Liyah
"Ehh iba naman. ang dami pang masarap dyan oh."
"Pta hindi naman ikaw mag-oorder eh"
"eh ako naman magbabayad!"
Ngayon lang ako manlilibre kasi natalo ako sa isamg game namin . Ayun eto daw consequence.
"Aargh. Yan ang problema sayo eh. Sarili mo lang iniisip mo! Bahala nga kyo!" Sabi niya at lumayo.
"Haynako. Mariel naman kasi! Hindi naman ikaw laging masusunod ayan tuloy. Tch" nanghihinayamg sabi ni Denden
Huminga ko ng malalim at na-realized ko ung kagagahan ko nanaman.
Inabot ko amg pera at sinabing, "oh kayo na mag-order. Uwi na ako" sabi ko at umuwi na.
Kaya ayan!! Umiiyak ako dito sa kama naming double-deck at nasa baba ako. Ka-roomie ko si Belle at nasa taas siya. Nasa kabilang kwarto naman ung tatlo.
basang basa ung unan ko kasi nag-sisisi ako. *Sniff* waaaah
Umalis na lang ako kasi kapag nilapitan ko lang yun eh baka lumala lang. Waaaahha waah
alam ko namang kasalanan ko . . Ehh . .eh hindi ko nga maitindihan ugali ko !! Para akong bato! Ganun kasi ako ginawa ng yaya ko dati. Battered child ng yaya ako! Na kapag umiiyak daw ako pinapalo at pinapagalitan para tumigil. Kaya sabi ni mama. Bato na daw ako na hindi alam kung anong mararamdaman sa mga gantong situation. Kaya mas pinili ko na lang umiyak kahit nakakahina ng loob.
At yung pagiging self-centered eh dahil sa genes ko!! Kasalanan ng tatay ko na ganto ako! Siya ang hari ng mga self-centered sa mundo! Successor lang ako! Kaya di ko maiwasan ang pagkalito sa ugali!
"S-sorry! U-uwaah waahha" pag iyak ko ng malakas.
History of being a battered child + my father's genes = Sabog Na Ugli!
Hindi ko kayang magtanim ng galit sa mga kaibigan ko kasi ayokong nag-aaway kami . Kasi sila na ang 2ng family ko.
Hangga't maaari ayokong may nasasaktan sa kanila. Kasi hindi ko alam ang gagawin kapag may umiiyak Sa kanila.
Kaya mas pipiliin kong magtago ng ganito para maiwasan ang paglaki ng problema. "Time alone" lng kailangan.
Mas importante ang kaibigan sa akin than any other things. Kasi sa kanila ako nagiging totoo. Sa kanila ko nararamdan kung sino ako. Kasi sa totoong pamilya ko, hindi Ko kayang mag-opened up. Hindi Ko alam kung bakit. Basta mas importante silaa!!!
pamilya ko na sila . . .
Si Dhan ay ang 2ng father ko. Si Denden ang 2nd nanay. Si Liyah nman ang 2nd kapatid ko. Si Belle. . . . .. .. .. Buddy. . . d joke. Lab ko yan si Belle.At Si Dan.Chris Dan Park naman ang childhood bestprend ko kahit hanggang ngayon. Nasa Korea yun eh. Bruha nga eh. D nag-invite! Dun nag-college kasi support ng parents. Ayun LDR kami. Huhu. Basta Lab ko yan!!
napapaligiran ako ng mga OSAM FRIENDS!!
Pamilya ko nga tong mga bruha to!!
Uwaaaahhhhha
Sana nararamdaman nila pagmamhal ko kahit di ako marunong mag-express ng emosyon. Basta Lab ko sila. May Forever kami! Kami lang! Out of the picture yung mga kumag na ano nila!
"Wahh*sniff* kamusta na kaya sila? ano kaya inorder nila? kumakain ba sila ng maayos?? pauwi na kaya sila? saan na sila?" ngo-ngo kong sinabi kasi barado ilong ko. Kaya ayokong umiiyak eh. Para akong tanga (well sino bamg hindi??) Ang dugyot pa! Punong puno ng sipon! Kadiiri pta.
