Her kes nelerise itirer... Kimisi vicdanını, kimisi insanlığını, kimisi exlaqını, kimisi valideynlerini, kimisi pulu ve s... Lakin saydıqlarım ve saymadığım bir çox itirilenler bezileri geler, bezileri ise dünyanı evezine versen gelmez... Meselen "bir varlıq vicdanını, insanlığını nece itire biler" deye bilersiz... Men deyim... Bir etrafınıza baxın... Insan kimi görünüb... amma ondan eser-elamet olmayan birileri elbet vardır... Bes onlar nece bele olublar desen... Deyim bezileri doğuşdan onlardan mehrum olub... Çünki özünden razı, dünyanı o yaradıb düşünceli valideyn elinden çörek yeyib... Yaxşı o valideyn nece olub ele... deyersen... Ya çox imkanlı ailenin övladı kimi böyüyüb... Her etdiyi sehve "tek uşaqdı... deymeyin... ne isteyir qoy elesin" deyerek tenbeh olunmayıb... Ya da çox kasıb ailenin övladı olub... gelib biraz var-dövlet gören kimi özünü itirib... Kim olduğunu, bir zamanlar nece yaşadığını unudub... Ona göre hemişe deyirler ki, keçmişini unutma, ona görede yaşama... SEN SADECE KEÇMIŞINDEN insanlığını, vicdanını, şerefivi itirmemeye, onu saxlamağa kömek edecek şeyleri xatırla... Sene olan haqsızlıqları, acılarıda unutma... Amma onları içinde böyüdüb, kine, nifrete dönderme... O zaman mesumluğunu torpağa basdırmış olarsan...
Müellif: ©Fobos
