මණ්දාකිණි | 01 | BL | Horror | ✔

67.

තමන්ට ලැබෙන්න ඕනි දෙයක් වෙනුවෙන් ආත්ම ගානක් තිස්සෙ බලන් හිටපු සයාශ් අන්තිමට ඒ දේ තමන්ගෙ කරගත්තා.අවුරුදු දහ නවයක කොල්ලෙක් විදියට සයාශ් කියන්නෙ ගොඩක් දක්ෂතා එක්ක හැදුනු කෙනෙක්.

ආත්ම ගානකට පස්සෙ ඕෂධගෙ ඒ අහඹු හමුව හින්දා තමයි ගල් හිතක් එක්ක දරදඬු විදියට හිටිය සයාශ්ගෙ හිත ලස්සන කපුරු මලක් වගේ සැහැල්ලු වුනේ.ජීවිතේ කියන්නෙ මහ පුදුමාකාර එකක් කියලා සයාශ්ට වුනත් තේරුම් ගියේ තමන්ගෙ ළඟම හිටිය තමන්ගෙ එක කුස උපන් සහෝදරයා ඒ විදියට යන්න ගිය දවසෙදි.

කොහොම වුනත් ඕෂධ කියන්නෙ පුංචි මායාකාරයෙක්.නමින්ම ගත්තම සයාශ්ට හැමදාම ඕෂධ කියන්නෙ ගොඩක් ප්‍රනීත ඖෂධයක්.

පුංචි කාලෙ ඉඳන්ම ආදරේ එක්ක හැදුනු වැඩුණු ඕෂධ...

ආදරේ අගේ තේරුම් ගන්නෙ තමන්ගෙ දෙමව්පියො තමන්ගෙන් වෙන්වුන දවසෙදි.සහෝදරකමකට කොයිතරම් දෙයක් කරන්න පුළුවන්ද කියන එකත් ඕෂධ ඉගෙනගන්න පටන් ගත්තෙ එදා ඉඳන්ම තමයි.තමන්ගෙ එකම සහෝදරීට අම්මෙක්ට තරම් ආදරේ කරපු ඕෂධ අන්තිමට ඒ ආදරේටත් නැවතුම් තිතක් වැටුන දවසෙදි නොසෑහෙන වේදනාවක් වින්දා.

යාලුකම් කියන්නෙ මොනවද කියලා කාටවුනත් තේරුම් යන්නෙ තමන් අසරණ වුන වෙලාවටනෙ.සයාශ් අයියවයි එයාගෙ යාලුවො ටිකයි දකිද්දි තමයි ඕෂධ යාලුකම්වල අගේ හරියටම අඳුනගත්තෙ.තමන්ටම කියලා හොඳම යාලුවෙක් හිටියට තමන්ට යාලුකම වෙනුවෙන් ඒ තරම් දෙයක් කරන්න බැරි වුන එක ගැනත් ඕෂධගෙ හිතේ කණගාටුවක් තිබුණා.

කොයිවෙලෙත් කටපුරා හිනාවෙලා 'අයියෙ' කියලා සයාශ් අයියව අසරණ කරවපු ඒ ඕෂධට..

පරවෙලා යන්න තියෙන මලක් බව දැන දැනත් සයාශ් අයියා ලෝභ නැතුව තමන්ගෙ හදවතින්ම ආදරේ දුන්නෙ ඒක හැඟීමකට විතරක් සීමා නොකර.තමන්ගෙ ජීවිතේ ඉස්සරහට වෙන්න තියෙන දෙයක් ගැන කලින් දැනගත්තා කියලා කාටවත් දෛවය වෙනස් කරන්න බැරි බවත් සයාශ් වගේම ඕෂධත් හොඳටම දැනන් හිටියා.

ඒක නිසා තමයි පරවෙලා යන දවස එනකල් ඒ ලොකු වෘක්ෂයට මුවා වෙලා ඉන්න ඒ කපුරු මල එදා එකඟ වුනේ..