just a dream {liam dunbar}

h2

Shelley pov.
toen ik binnen was pakte ik wat te drinken en te eten en ging naar boven. ik liep mijn kamer in en ging in mijn venster bank zitten daar heb ik kussens in gelegd zodat het gezellig en lekker is om in te zitten. ik kijk naar buiten en kijk in de tuin van stiles omdat we altijd al naast stiles hebben gewoond tot ik naar mijn vader moest, nu woon ik dus weer naast hem. ik zie scott, liam en stiles in de tuin ze binden liam vast, Waarschijnlijk omdat het vollemaan is, dat heeft stiles vertelt. dan kijkt liam omhoog mijn raam in recht in mijn ogen. maar wat me nog het meest verbaast waren zijn ogen geel gloeiend toen hij echt recht in mijn ogen keek werden ze weer zijn eigen mooie kleur echt fel blauw. hij was eigenlijk best leuk, wacht zei ik dat nou echt.het leek wel alsof hij rustig werd. Scott en stiles keken verbaast mijn kant op ik zwaaide en ze zwaaide terug. ik zette zacht muziek op en liam keek weer naar boven het leek wel alsof hij hoorde wat ik luisterde. Scott en stiles wenkte me naar hun toe. ik knikte en deed snel mijn schoenen aan en liep maar de poort van stiles' tuin en liep zo naar binnen" hey" zei ik "hey"zeiden de drie jongens tegelijk. " ey Shelley kun je ons helpen liam rustig te houden het leek net wel dat hij rustig werd door jou" vroeg stiles "ehm oke denk ik". "thanks" en ze rende beide naar binnen. "eehhmm stiles.." probeerde ik nogaar hij hoorde het niet. en liet me alleen achter met liam."ehm moet je vast blijven"vroeg ik voorzichtig liam keek omhoog. zijn nu weer gele ogen veranderden weer in zijn normale kleur "ja ik kan de verandering niet tegengaan" zei hij. ik slikte " je hoeft niet bang te Zijn hoor ik doe je niks ik beloof het je" zei hij en keek me lief aan. ik ging iets dichterbij zitten. als ik mijn a uitstek zou ik hem aan raken maar dat doe ik maar niet, ik ben toch nog een beetje bang. het begon te regenen maar we bleven gewoon zitten liam kon niet eens weg en ik, ik had belooft om op liam te letten. "je kunt wel weg gaan als je wil hoor" zei hij, ik slikte" nee ik blijf bij jou dat heb ik belooft aan scott en stiles" en het was weer stil. na een tijd begon het te onweren en bliksemen. ik schok en sprong dichter bij liam."rustig maar" zei liam, ik keek geschrokken op en zag dat t gewoon liam was en niet weerwolf liam en werd weer rustiger. "kom ga tegen me aan zitten dan is het minder eng" zei hij en ik deed wat hij zei. ik ging steeds dichter bij liam zitten en legde mijn hoofd op zijn schouder. zo zaten we even stil her was niet ongemakkelijk mAar het was een fijne stilte. "gaat het weer" vroeg liam aan mij "ja dankje" en ging weer recht zitten "je hoeft niet te verzitten hoor" zei hij ik keek hem aan "ik vind het fijn ik kan zo de verandering tegen houden omdat ik je echt geen pijn wil doen" zegt hij er achteraan. ik lachte naar hem, "ga please weer zo zitten want ik voel het weer op komen" zegt hij. ik ga weer zitten zoals eerst.

na een tijdje word ik toch wel moe het is volgens mij ook al 11 uur. ik gaap "hey ga nou maar naar huis je moet ook uitrusten ik red me wel" " maar ik heb het beloofd" zeg ik. liam zucht "ga dan tenminste liggen misschien kun je dan wel even slapen" zegt hij. ik knik en ga anders tegen liam aan liggen. Shelley pak mijn vest om over je heen te leggen anders krijg je het koud" " en jij dan" " ik krijg het echt niet koud pak nou maar" ik knik en pak zijn vest en leg het over me heen." dankje liam" zeg ik "slaaplekker Shelley" zegt hij en ik val langzaam in slaap